The Weavers: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: et:The Weavers |
lit. |
||
Linia 35:
The Weavers grali tradycyjne piosenki ludowe z całego świata, ale także [[blues]]a, folk, [[gospel]], muzykę dla dzieci, muzykę śpiewaną przez pracowników i [[ballada|ballady]] ze Stanów Zjednoczonych, sprzedając miliony swoich płyt będąc na szczycie popularności. Byli bezpośrednimi prekursorami dwóch, bardziej nawet znanych, grup folkowych działających w latach [[Lata 50. XX wieku|50.]] i [[Lata 60. XX wieku|60.]] - [[The Kingston Trio]] i [[Peter, Paul and Mary]].
Zespół unikał kontrowersyjnych utworów, nie pokazywał się również na kontrowersyjnych wydarzeniach i przez to [[lewica|lewicowe]] ugrupowania uznały, że ''The Weavers'' zaprzedali swoje przekonania komercyjnym sukcesom. Niemniej jednak grupa była obserwowana przez [[FBI]], a następnie wpisana na [[czarna lista|czarną listę]] podczas epoki [[maccartyzm|McCarthy'ego]]. ''The Weavers'' stali się obiektem podejrzeń ze względu na reprezentowanie stylu ''[[protest song]]'', które faworyzowały [[związek zawodowy|
Pete Seeger kontynuował swoją karierą solową. W [[1955]] dołączył do ''The Weavers'', którzy wystąpili na koncercie w [[Carnegie Hall]], obiekcie, którego zarząd nie był zainteresowany kontrowersjami otaczającymi grupę. Występ zakończył się znacznym sukcesem, jego zapis muzyczny nagrała wytwórnia [[Vanguard Records]]. ''The Weavers'' znowu osiągnęli szczyt popularności (pod koniec lat 50. muzyka folk stawała się coraz bardziej popularna, a nastroje [[antykomunizm|antykomunistyczne]] powoli zanikały). Niemniej jednak, Seeger opuścił zespół, by poświęcić się solowej karierze, a ''The Weavers'' kontynuowali swoją działalność. Gdy Eric Darling również odszedł, zastąpił go [[Frank Hamilton]], a następnie [[Bernie Krause]].
|