Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu: Różnice pomiędzy wersjami

Powołane do życia przez bpa [[Kaspar von Logau|Kaspra z Łagowa]] w październiku [[1565]] jako owoc [[sobór trydencki|Soboru Trydenckiego]]. Formowało wówczas powołanych do kapłaństwa od [[Śląsk Cieszyński|Śląska Cieszyńskiego]] aż po [[Brandenburgia|Brandenburgię]]. Pierwszym [[rektor]]em seminarium był [[kanonik]] dr Teodor Lindanus. Pierwsi [[alumn]]i zamieszkali w jednym z budynków kapitulnych, a na wykłady uczęszczali do kościoła św. Marcina. W [[1572]] wybudowano dla alumnów specjalny budynek nad [[Odra|Odrą]], tzw. Alumnat. W [[1575]] wrocławski [[biskup]] [[Marcin Gerstmann]], chcąc ochronić alumnów przed nadmiernym wpływem [[protestantyzm]]u, przeniósł [[seminarium duchowne|seminarium]] do [[Nysa (miasto)|Nysy]]. Seminarium zaczęli prowadzić [[jezuici]] z Nysy. W [[1656]] seminarium powróciło do [[Wrocław]]ia, a od [[1702]] [[kleryk|klerycy]] studiowali na powstałej wówczas dwuwydziałowej [[Uniwersytet Wrocławski|Akademii Leopoldyńskiej]], później zaś na wydziale teologii katolickiej utworzonego w [[1811]] nowego Uniwersytetu. Aż do [[1918]] uniwersyteckie studium teologii trwało siedem semestrów, a następnie kandydaci do kapłaństwa wstępowali na rok do Alumnatu wrocławskiego, aby bezpośrednio przygotować się do pracy duszpasterskiej. Studenci teologii mieszkali w konwikcie, od [[1895]] w nowo zbudowanym ''Collegium Georgianum'' przy pl. Katedralnym 14. Klerycy mieszkali w odbudowanym w 1731 Alumnacie na Ostrowiu Tumskim, który w związku z wydłużeniem przez Stolicę Apostolską okresu formacji do 6 lat okazał się zbyt mały. W [[1935]] oddano do użytku nowy Alumnat na wrocławskich [[Karłowice (Wrocław)|Karłowicach]], przy obecnej ul. Przybyszewskiego.