Edward Rastawiecki: Różnice pomiędzy wersjami

'''Edward Rastawiecki''' (ur. [[2 października]] [[1804]] w Nowosiółkach na Lubelszczyźnie, zm. [[23 lutego]] [[1874]] w [[Warszawa|Warszawie]]), historyk sztuki.

W [[1829]] ukończył studia na wydziale administracyjny [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]. Do [[1830]] pracował jako aplikant w [[Bank Polski|Banku Polskim]], następnie był doradcą w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Odziedziczony majątek pozwolił mu na poświęcenie się nauce. Dzięki jego wsparciu finansowego ukazał się w [[1845]] praca Ignacego Zagórskiego pt. ''Monety dawnej Polski, jako też prowincji i miast do niej niegdyś należących, z trzech ostatnich wieków''. Wspierał rozwój polskiej [[archeologia|archeologii]] finansując prace archeologiczne w [[Królestwo Polskie|Królestwie Polskim]]. Był członkiem od [[1846]] Cesarskiego Towarzystwa Historii i Starożytności Rosyjskich oraz od [[1850]] Towarzystwa Naukowego w [[Kraków|Krakowie]]. Czynnie działał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W latach [[1860]]-[[1866]] był jego wiceprezesem, a w roku [[1868]] został ''wieczystym i honorowym'' członkiem Towarzystwa.

Odbywał podróże po [[Europa|Europie]] w poszukiwaniu źródeł do dziejów [[Polska|polskich]]. W czasie podróży po [[Polska|Polsce]] kompletował kolekcję dzieł sztuki m. in. gromadził monety, obrazy. Zbiory te przekazał Towarzystwu Przyjaciół Nauki w [[Poznań|Poznaniu]] oraz Gabinetowi Archeologicznemu [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. W ''Bibliotece Warszawskiej'' publikował swoje artykuły z historii sztuki.

'''Dzieła:'''

*''Mapografia dawnej Polski'', [[1846]];

*''Słownik malarzy polskich'', t. 1-3, [[1850]]-[[1857]];

*''Słownik rytowników polskich'', [[1886]]; i inne.