Diabeł (film 1972): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
→Interpretacja: drobne redakcyjne |
||
Linia 30:
===Interpretacja===
Opublikowany w [[1969]] w miesięczniku "Kino" [[scenariusz]] ''Diabła'' (przedrukowany potem w tomie ''Piekielnicy'', [[1994]]) zapowiadał nade wszystko [[horror]]. Realizując film Andrzej Żuławski uczynił go jednak w równym stopniu wizyjnym [[traktat]]em lub [[przypowieść | przypowieścią]] o zmaganiach dobra i zła, [[manicheizm |manichejską]] w tonacji. Mroczny przełom w dziejach Polski (II rozbiór) stanowi tło dla [[parafilia |perwersyjnej]] gry, którą z Jakubem toczy Nieznajomy (inspirując drastyczne zbrodnie). Nieznajomy to szatan lub tylko... pruski urzędnik, który chce wydobyć od Jakuba listę spiskowców? A może postacie otaczające Jakuba to tylko halucynacje obłąkanego jednak bohatera? Znakiem dobra, także plastycznym (biały habit wobec czarnego ubioru Nieznajomego), staje się milcząca Zakonnica.
''Diabeł'' należy do najbardziej perfekcyjnych filmów Żuławskiego. Wyrafinowane kadry ([[pejzaż]]e, w tym zimowe, przypominające [[romantyzm | romantyczne]] malarstwo [[Caspar David Friedrich | Friedricha]], świadomie stosowana kolorystyka), dynamika ujęć, ostry montaż, to znowu spowolnienie [[narracja |narracji]] (atak padaczki u Narzeczonej, sekwencje w opustoszałym domu Jakuba), drastyczne zbliżenia (np. podrzynanie gardła Siostry), kontrastująca z tłem historycznym [[rock]]owo ujęta muzyka [[Andrzej Korzyński |Andrzeja Korzyńskiego]] - nadają filmowi ton wizyjny lub wprost [[oniryzm |oniryczny]], bliski tradycji [[barok]]u i [[romantyzm]]u (z kręgu [[estetyka |estetyki]] [[gotycyzm]]u), zarazem pokrewny wobec filmów takich reżyserów jak [[Roman Polański]] (''[[Nieustraszeni pogromcy wampirów |Bal wampirów]]'' [[1967]]), [[Ken Russell]] (''Diabły'' [[1971]], ''Gotyk'' [[1986]]) i [[Werner Herzog]] (''[[Nosferatu wampir | Nosferatu - nocne widmo]]'' [[1979]]).
| |||