Wybory parlamentarne w Polsce w 1938 roku: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
więcej informacji
korekta
Linia 11:
W związku z zasadą większościowości nie wszystkie mandaty do sejmu zostały obsadzone. Przyjmuje się, że ok. 164 posłów reprezentowało [[OZN]], parunastu miało status niezależnych (dawniej związanych z obozem piłsudczykowskim, ale krytycznie nastawionych do polityki [[OZN]], jak np. [[Lucjan Żeligowski]] czy ks. Lubelski), a resztę miejsc objęły mniejszości narodowe (Ukraińcy 14, Żydzi 5).
 
Wybory sejmowe wiązały się dla sanacji ze znacznym upokorzeniem, np. w Wilnie szef [[OZN]] [[AdamStanisław Skwarczyński]] uzyskał znacznie mniej głosów niż czołowy przeciwnik obozu [[Lucjan Żeligowski]], a będący w niełasce [[Walery Sławek]] zgromadził aż 17 tys. głosów w swoim okręgu.
 
Oprócz polityków [[OZN]] ([[Aleksander Prystor|Prystora]], Grabowskiego i [[Wojciech Świętosławski|Świętosławskiego]]) czy dawniej związanego z [[BBWR]] [[Kazimierz Bartel|Kazimierza Bartla]], wśród nominantów prezydenta znalazły się osoby z różnych środowisk politycznych (ludowcy, księża, chadecy, konserwatyści), które w latach trzydziestych przeszły na stronę sanacji (np. [[Jan Dębski]] z [[SL]], ks. [[Wacław Bliziński]]).