Program Powszechnej Prywatyzacji: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m dodany rok |
Poszerzenie informacji, dodanie faktów. |
||
Linia 1:
'''Program Powszechnej Prywatyzacji''' – realizowany od
Każdy uprawniony obywatel otrzymywał [[Powszechne Świadectwo Udziałowe]], które miał prawo sprzedać dowolnemu podmiotowi lub zamienić na akcje [[Narodowy Fundusz Inwestycyjny|Narodowych Funduszy Inwestycyjnych]].
W Polsce powstało 15 NFI, których majątkiem miały zarządzać polskie i zagraniczne firmy konsultingowe, banki komercyjne oraz konsorcja wybrane metodą przetargu. Dwuetapowy konkurs rozstrzygał członków rad nadzorczych NFI.
Program stanowił szczególny rodzaj [[prywatyzacja|prywatyzacji]], który oprócz celów ekonomicznych (włączenie bardzo dużej liczby Polaków do procesu transformacji) zawierał także elementy edukacyjne. Z perspektywy czasu można stwierdzić, że żaden z założonych celów nie został w dostatecznym stopniu zrealizowany. [[Narodowy Fundusz Inwestycyjny|Narodowe Fundusze Inwestycyjne]] nie stały się [[inwestor instytucjonalny|inwestorami instytucjonalnymi]], zwiększającymi [[płynność]] oraz podaż [[papier wartościowy (prawo)|papierów wartościowych]], a ich wyniki finansowe są dalekie od oczekiwań.▼
Okres dystrybucji świadectw udziałowych trwał od 22 listopada 1995 r. do 26 listopada 1996 roku. Świadectwa odebrało 96% uprawnionych obywateli.
▲Program stanowił szczególny rodzaj [[prywatyzacja|prywatyzacji]], który oprócz celów ekonomicznych (włączenie bardzo dużej liczby Polaków do procesu transformacji) zawierał także elementy edukacyjne. Z perspektywy czasu można stwierdzić, że żaden z założonych celów nie został w dostatecznym stopniu zrealizowany. [[Narodowy Fundusz Inwestycyjny|Narodowe Fundusze Inwestycyjne]] nie stały się [[inwestor instytucjonalny|inwestorami instytucjonalnymi]], zwiększającymi [[płynność]] oraz podaż [[papier wartościowy (prawo)|papierów wartościowych]], a ich wyniki finansowe są dalekie od oczekiwań. PPP zarzucano brak kontroli nad sposobem uwłaszczenia, grupy spekulacyjne mogły z łatwością przejąć pakiet kontrolny przedsiębiorstw (po zgodzie Komisji Papierów Wartościowych). Innym problemem była lojalność przedsiębiorców, którzy często realizowali swoje własne cele, nie zważając na resztę społeczeństwa, przykładem może być kierowanie interesami obcych mocodawców.
| |||