Guillaume Du Tillot: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
mNie podano opisu zmian
Linia 7:
W [[1759]] władca Parmy uczynił du Tillota swym ''primo ministra'' (pierwszym ministrem). Minister starał się ograniczyć wpływy feudałów, Kościoła i opodatkować ich przedstawicieli, a także zreformować państwo w duchu [[Oświecenie (okres)|Oświecenia]]. Otaczali go liberalni intelektualiści i artyści ([[Étienne de Condillac]], Paciaudi, [[Giovanni Bodoni]], [[Jean-Baptiste Boudard]]). zaproszonym przez niego był też [[Ennemond Alexandre Petitot]]. W roku [[1756]] do Parmy przybył na jego zaproszenie francuski szlachcic [[Guillaume Rouby de Cals]]. Razem z du tillotem wdrażał on oświeceniowe reformy. Zlikwidowana została (w praktyce) [[inkwizycja]]. Założono oświeceniową gazetę ''[[Gazzetta de Parme]]'', a wszechnica ''Università degli Studi di Parma'' została zreformowana w kierunku liberalno-deistycznym.
 
W roku [[1764]] du Tillot został markizem di Felino i otrzymał posiadłosciposiadłości di Fellino i San micheleMichele in Tiorre. Jego starania by [[Jezuici]] opuscili Parmę, a waładza kościelna została podoporządkowana świeckiej sprowadziły gniew Państwa Kościelnego, pod którym ugiął się nowy władca Parmy [[Ferdynand I Parmeński]] rządzący od roku [[1765]], tym bardziej, e dewotów wsparła jego świeżo przybyła do Parmy żona Maria z Habsburgów. [[19 listopada]] roku [[1771]] du Tillot uciekł do Hiszpanii. Zmarł w Paryżu w [[1774]] roku.
 
===źródła===