Jarosław Ładosz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
akapity
nie umiem zrobic tych akapitów
Linia 1:
'''Jarosław Ładosz''' (ur. [[1924]], zm. [[1997]]) – polski [[filozof]]-[[marksizm|marksista]]-[[leninizm|leninista]], [[logik]], jeden z najwybitniejszych filozofów marksistowskich w Polsce, przewodniczący [[Związek Akademicki Młodzieży Polskiej|Związku Akademickim Młodzieży Polskiej]],doktorant Adama Schaffa, profesor i wieloletni dyrektor Instytutu Filozofii, Socjologii i Logiki [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]],profesor i dyrektor Instytutu Filozofii [[Uniwersytet Śląski|Uniwersytetu Śląskiego]]w Katowicach, redaktor naczelny lewicowego pisma ''Nowe Horyzonty''. Redaktor /od końca lat siedemdziesiątych / nowej edycji dzieł W.I.Lenina w Polsce.Członek i działacz Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej. Od [[1990]] roku do śmierci w [[1997]] roku prezes [[Stowarzyszenie Marksistów Polskich|Stowarzyszenia Marksistów Polskich]].Początkowo zajmował się głównie logiką matematyczną i teorią poznania.Później jego zainteresowania ewoluowały w stronę filozofii i socjologii, które programowo uprawiał jako materializm historyczny i dialektyczny.Ortodoksyjny marksista, wielki znawca dorobku K. Marksa i całej tradycji myśli marksistowskiej, historii ruchu robotniczego. Krytyk marksistowskiej scholastyki i apologetyki. W dyskusjach dotyczących socjalizmu w Polsce zajmował stanowisko uznające, że w Polsce nie ma społeczeństwa socjalistycznego / tym bardziej komunistycznego / lecz mamy do czynienia ze społeczeństwem okresu przejściowego z dyktaturą proletariatu jako formą organizacji politycznej i państwowej. Podkreślał istnienie w Polsce klas społecznych, sprzeczności, wyzysku i walki ideologicznej i politycznej.Przedmiotem jego krytyki była zarówno ta tendencja w ramach polskiego marksizmu, która nawiązywała do "młodego Marksa" i próbowała rozwijać jego myśl w duchu młodomarksowskiego humanizmu, m.in. [[Adam Schaff]], [[Marek Fritzhand]], jak i socjologizujący nurt empiryczny. Ten ostatni - reprezentowany m.in. przez J.J. Wiatra, W.Wesołowskiego - był przez J. Ładosza traktowany jako marksizm zdegenerowany i jednocześnie apologetyczny wobec status quo.Krytykował także marksizm ''szkoły poznańskiej'' i tzw. ''warszawską szkołę etyczną''. Pozostawał pod wyraźnym wpływem francuskiej myśli społecznej: [[Jean Piaget]] / widać to zwłaszcza w "Szkicach z epistemologii matematyki"/ a później [[Louis Althusser]].
 
Początkowo zajmował się głównie logiką matematyczną i teorią poznania.Później jego zainteresowania ewoluowały w stronę filozofii i socjologii, które programowo uprawiał jako materializm historyczny i dialektyczny.Ortodoksyjny marksista, wielki znawca dorobku K. Marksa i całej tradycji myśli marksistowskiej, historii ruchu robotniczego. Krytyk marksistowskiej scholastyki i apologetyki. W dyskusjach dotyczących socjalizmu w Polsce zajmował stanowisko uznające, że w Polsce nie ma społeczeństwa socjalistycznego / tym bardziej komunistycznego / lecz mamy do czynienia ze społeczeństwem okresu przejściowego z dyktaturą proletariatu jako formą organizacji politycznej i państwowej. Podkreślał istnienie w Polsce klas społecznych, sprzeczności, wyzysku i walki ideologicznej i politycznej.Przedmiotem jego krytyki była zarówno ta tendencja w ramach polskiego marksizmu, która nawiązywała do "młodego Marksa" i próbowała rozwijać jego myśl w duchu młodomarksowskiego humanizmu, m.in. [[Adam Schaff]], [[Marek Fritzhand]], jak i socjologizujący nurt empiryczny. Ten ostatni - reprezentowany m.in. przez J.J. Wiatra, W.Wesołowskiego - był przez J. Ładosza traktowany jako marksizm zdegenerowany i jednocześnie apologetyczny wobec status quo.Krytykował także marksizm ''szkoły poznańskiej'' i tzw. ''warszawską szkołę etyczną''. Pozostawał pod wyraźnym wpływem francuskiej myśli społecznej: [[Jean Piaget]] / widać to zwłaszcza w "Szkicach z epistemologii matematyki"/ a później [[Louis Althusser]].
 
W środowisku krytyczno-marksistowskim Wrocławia, Katowic, Polski, postać legendarna i dla bardzo wielu fascynująca swoim krytycyzmem, szerokimi horyzontami, pasją, odwagą i zaangażowaniem politycznym na rzecz stworzenia społeczeństwa socjalistycznego.
 
W latach wojny działał w organizacji Polskich Socjalistów, a od 1942 r. w Polskiej Partii Robotniczej oraz w Gwardii Ludowej. Wkrótce,28 kwietnia 1943 roku jako dziewiętnastoletni chłopiec, został aresztowany wraz z Wandą Jakubowską i Szymonem Syrkusem. Po uwięzieniu na Pawiaku osadzony w obozach koncentracyjnych: Oświęcim-Brzezinka, Oranienburg, Sachsenhausen i Barth (komando Ravensbürck).
Syn [[Janina Dziarnowska]].Znawca i miłośnik [[Jaroslav Hasek]] i Józefa Szwejka.
 
Syn [[Janina Dziarnowska]].Znawca i miłośnik [[Jaroslav Hasek]] i Józefa Szwejka.
 
==Dzieła==