Park im. Wojciecha Bednarskiego w Krakowie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
rozszerzenie |
||
Linia 1:
'''Park Bednarskiego''', właśc. '''Park im. Wojciecha Bednarskiego''' – [[park miejski]] o dużej wartości krajobrazowo-historycznej, założony pod koniec XIX w. w prawobrzeżnej części [[Kraków | Krakowa]] – [[Podgórze (część Krakowa) | Podgórzu]] (wówczas samodzielnym mieście).
Park powstał w otoczeniu dawnego, istniejącego od [[średniowiecze | średniowiecza]], [[kamieniołomu]] (można go więc uznać za przykład [[rekultywacji | rekultywacja]] obszarów poprzemysłowych) z inicjatywy [[Wojciech Bednarski | Wojciecha Bednarskiego]], dyrektora szkoły w Podgórzu, działacza społecznego. Oficjalne otwarcie miało miejsce 19 lipca 1896 (dziesięć lat później nazwano go imieniem twórcy). Wkrótce po udostępnieniu, na wzór działalności prowadzonej w Krakowie przez dr. [[Henryk Jordan | Henryka Jordana]], pod opieką instruktorów zaczęto organizować zabawy dla dzieci i młodzieży, odbywały się również ćwiczenia podgórskiego „Sokoła”. Park urządzony był częściowo – w południowo-wschodniej części w dalszym ciągu działał kamieniołom. Około 1910 rozpoczęto nasadzenie na sąsiadującym od zachodu terenie gminnym, nazwanym Zalesieniem. Do końca [[I wojna światowa | I wojny światowej]] istniały na terenie parku trzy pomniki: [[Jan III Sobieski | Jana III Sobieskiego]], [[Tadeusz Kościuszko | Tadeusza Kościuszki]] i [[Adam Mickiewicz | Adama Mickiewicza]].
Po likwidacji kamieniołomu w początkowych lata okresu międzywojennego włączono go do parku, m.in. wykonując schody prowadzące na jego dno, w budynku wagi kamieniołomu tworząc dwa mieszkania dla obsługi parku. W 1937 odsłonięto popiersie założyciela parku, rozbudowano również kompozycje roślinną wokół niego. W czasie [[II wojna światowa | II wojny światowej]] dosadzono pewną ilość drzew iglastych.
W okresie powojennym zachodziły zmiany w obrębie parku, m.in. w latach 60. wybudowano szerokie reprezentacyjne schody doń prowadzące. Ostatecznie do parku włączono Zalesienie. Likwidacji uległy zabytkowe elementy wyposażenia, m.in. żeliwne ławki i dwie istniejące wówczas studnie.
Park położony jest w malowniczym zagłębieniu powstałym w wyniku eksploatacji [[wapień | wapieni]] i na zboczach izolowanego [[zrąb (geologia)| zrębu]] [[Brama Krakowska | Bramy Krakowskiej]], na wys. 230-240 m [[n.p.m.]] Powierzchnia 9,2 ha, wraz z Zalesieniem 13,5 ha. W obrębie parku można wyróżnić dwie części – starsza ma charakter neoklasyczny, nowsza zaś modernistyczny. W parku rośnie około 100 gatunków drzew i krzewów, wśród nich sosny ([[sosna czarna|czarna]] i [[sosna zwyczajna | zwyczajna]]), [[jesion]]y, [[lipa | lipy]], [[brzoza | brzozy]], [[klon (roślina)| klony]], [[robinia akacjowa | robinie]], [[kasztanowiec | kasztanowce]]; pojedyncze okazy [[dąb | dębów]], [[buk | buków]] i [[grab | grabów]] będące pozostałościami pierwotnych zbiorowisk roślinnych i drzewa egzotyczne, m.in.: [[tulipanowiec amerykański]] ''Liriodendron tulipifera'', [[ajlant gruczołowaty | ajlant (bożodrzew) gruczołowaty]] ''Ailanthus glandulosa'', [[orzech czarny]] ''Juglans nigra''.
Park pełni obecnie funkcje ekologiczne i rekreacyjne, głównie dla okolicznych mieszkańców. Mimo pewnego zaniedbania uważany za jeden z najładniejszych parków Krakowa, zwłaszcza ze względu na malownicze położenie.
Bibliografia:
* Torowska Joanna, ''Parki Krakowa – część pierwsza'', Kraków [2004], ISBN 83-916306-0-9
<gallery>
Linia 5 ⟶ 18:
Grafika:Park_Bednarskiego2.JPG|Park Bednarskiego
</gallery>
[[Kategoria: Kraków]]▼
▲[[Kategoria:Kraków]]
|