Wersja z 16:36, 13 gru 2007 edytuj Cancre (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 34 334 edycje + ← poprzednia edycja		Wersja z 21:35, 15 gru 2007 edytuj anuluj edycję Cancre (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 34 334 edycje -zdublowany fragment, nieprecyzyjny zresztą, drobne następna edycja →
Linia 36: Dla architektury karolińskiej niezwykłą wagę ma [[plan klasztoru w Sankt Gallen]] w Szwajcarii. Do opactwa Sankt Gallen przesłano rysunkowy plan, mający być wzorem. Jednak najprawdopodobniej nigdy nie został zrealizowany. Wokół kościoła wzniesionego w formie bazyliki rozlokowano szereg zabudować pełniących różne funkcje. Przylegał do niego [[wirydarz]] - czworoboczny dziedziniec zamknięty ocienionymi krużgankami. Można było z nich bezpośrednio przejść do [[refektarz]]a, w którym zakonnicy zbierali się na posiłki, [[dormitorium]], gdzie spali oraz spiżarni. Dalej znajdowały się wolno stojące zabudowania gospodarcze. W samym kościele, po obu stronach prezbiterium, znalazły miejsce skarbiec oraz biblioteka ze skryptorium. Otoczona murem całość była wydzieloną, uporządkowaną i samowystarczalną cząstką świata. ~~==Rzemiosło==~~ Pod koniec tysiąclecia sztuka dekoracyjna, złotnictwo i miniatorstwo w Niemczech zyskują silne środowisko np. kościół w Gernrode oraz krypta św. Wiperta w Quedlinburgu. Złotnictwo wypowiedziało się swoistym bogactwem form, było najmniej zależne od antyku. Kolorowość emalii i drogich kamieni, osadzanych w ciężkich fasetach, pokrywały całe przedmioty: korony, relikwiarze, kielichy, oprawy ksiąg, np. kielich księcia bawarskiego Tassila, złota [[retabulum\|nastawa]] [[ołtarz]]owa w Mediolanie. ==Malarstwo== Linia 48 ⟶ 45: ==Rzeźba i rzemiosło== W okresie tym rzeźba odgrywała mniejszą rolę. Rzeźbę kamienną cechował niski poziom, bardzo dobrze rozwinęły się natomiast rzeźby z [[kość słoniowa\|kości słoniowej]] i sztuka złotnicza. W Z ~~materiale~~kości ~~tym~~słoniowej wykonywano plakietki, zdobiące oprawy cennych rękopisów i nawiązujące do dzieł ze sztuki późnoantycznej (dyptyków konsularnych i cesarskich). Tematyka przedstawień związana była z treścią danego manuskryptu - na [[ewangeliarz]]ach umieszczano wizerunki tronującego Chrystusa lub jego matki, na [[psałterz]]ach [[Dawid]]a, na [[sakramentarz]]ach Grzegorza lub sceny liturgiczne. Wśród twórców tych opraw wyróżniono umownie kilka grup: tzw. grupę Ady (koniec VIII-początek IX), grupę Liutharda (ok. 870), grupę z Metzu (połowa IX-koniec X). Na wysokim poziomie stały różnież wyroby złotnicze: oprawy ksiąg, przedmioty liturgiczne, insygnia władzy, [[antependium\|antependia]] ołtarzowe. Do zachowanych zabytków należą: oprawa ewangeliarza ''Codex Aureus'' (Staatsbibliothek, Monachium), ołtarzyk przenośny z Ratyzbony (Schatzkammer der Residenz, Monachium), oprawa ewangeliarza z Lindau (Pierpont Morgan Lubrary, Nowy Jork), okładzina ołtarza w bazylice św. Ambrożego w Mediolanie. Ta ostatnia ma na sobie inskrypcję: ''Vuolvinius magister phaber'' (''Wuolwiniusz mistrz kowal''). == Zobacz też: ==

Sztuka karolińska: Różnice pomiędzy wersjami