Dolný Kubín: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
BotMultichill (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: nl:Dolný Kubín
MBi (dyskusja | edycje)
poprawki drobne, wikizacja, poprawa linków
Linia 53:
Najwcześniejsze ślady osadnictwa w okolicach miasta pochodzą ze średniej i młodszej epoki kamienia (IX-VII wiek p.n.e.) i pochodzą od ludów [[kultura łużycka|kultury łużyckiej]]. Stwierdzono również osadnictwo ludów [[kultura halsztacka|kultury halsztackiej]] typu orawskiego z VII-IV wieku p.n.e. i [[kultura lateńska|kultury lateńskiej]] od przełomu er do IV wieku n.e. Już w czasach [[Celtowie|celtyckich]] przez Orawę wiódł szlak handlowy łączący wybrzeże [[Morze Adriatyckie|adriatyckie]] z [[Morze Bałtyckie|bałtyckim]]. W średniowieczu szlak ten, od towaru dominującego w obrocie ([[sól kamienna]] z kopalń w [[Bochnia|Bochni]] i [[Wieliczka|Wieliczce]]), nazywano solnym.
 
Najstarsza pisemna wzmianka o osadzie ''Kubín'' pochodzi z [[6 stycznia]] [[1314]]. W [[1325]] osada została rozdzielona na dwie części: [[Vyšný Kubín]] przeszedł w ręce mieszczan z [[Revúca|Revúcy]], zaś Dolny Kubin pozostał pod władzą królewską jako część dominium [[Zamek Orawski|Zamku Orawskiego]]. W XIV wieku powstały wsie stanowiące dziś przedmieścia Dolnego Kubína. W [[1380]] powstała w Dolnym Kubinie parafia rzymskokatolicka pod wezwaniem [[Święta Katarzyna|świętej Katarzyny Aleksandryjskiej]]. Osada rozwijała się jako ośrodek [[rzemiosło|rzemiosła]], szczególnie [[Kamieniarstwo|kamieniarstwa]], oraz handlu. W [[1558]] panami Orawy stali się [[Thurzo|Thurzonowie]], którzy wspierali rozwój miasta. W [[1604]] Dolny Kubin został zajęty przez powstańców antyhabsburskich i niemal doszczętnie spalony. W [[1624]] Dolny Kubin liczył 340 mieszkańców. [[14 maja]] [[1632]] hrabia [[Kacper Illesházy]] nadał Dolnemu Kubinowi prawa miejskie, obejmujące m. in. przywilej organizowania dwóch jarmarków rocznie oraz cotygodniowych targów. Przywilej ten zatwierdził [[14 grudnia]] [[1633]] cesarz [[Ferdynand II Habsburg|Ferdynand II]]. Miastem był już od [[1412]] Veľký Bysterec, który jednak się nie rozwijał i pod koniec XVI wieku spadł do rzędu wsi.
 
W niespokojnym XVII wieku miasto wraz z okolicą zostało jeszcze raz spustoszone przez wojska - tym razem wojska [[Litwa|litewskie]], zmierzające w [[1683]] pod [[Wiedeń]]. Do Dolnego Kubina przeniesiono wówczas siedzibę powiatu z kompletnie zniszczonej sąsiedniej [[Veličná|Veličnej]]. W [[1712]] miasto stało się w końcu oficjalną siedzibą władz [[komitat]]u orawskiego. W XVII i XVIII wieku trwały w mieście spory między katolikami i ewangelikami, zakończone dopiero [[patent tolerancyjny|patentem tolerancyjnym]] cesarza [[Józef II Habsburg|Józefa II]] w [[1784]]. Wiek XVIII, mimo wielkiego głodu lat [[1715]] i [[1716]], był okresem rozwoju miasta - zbudowano ratusz, nowy szpital, browar, gmach władz komitatu, aptekę i pierwszy, drewniany most przez Orawę. Powstały nowe cechy, które pod koniec XVIII wieku zjednoczyły się w jednolity cech ogólnorzemieślniczy (istniejący do [[1871]]). Na początku XIX wieku przez miasto przeprowadzono cesarski gościniec z [[Kraľovany|Kraľovan]] do [[Trstená|Trsteny]]. Rozwój trwał również w wieku XIX, mimo wielkiej powodzi w [[1813]] i wielkich pożarów w latach [[1893]] i [[1895]]. Ważną datą był rok [[1898]], kiedy do Kubina dotarła linia kolejowa, biegnąca z [[Kraľovany|Kraľovan]] w dolinie [[Wag]]u w górę doliny [[Orawa (rzeka)|Orawy]]. W [[1910]] ludność miasta liczyła 1,9 tys. osób, z czego 1,1 tys. [[Słowacy|Słowaków]], 600 [[Węgrzy|Węgrów]] i 200 [[Niemcy|Niemców]].