Katedra w Rouen (obrazy Claude’a Moneta): Różnice pomiędzy wersjami

Światło w tym cyklu odgrywa zasadniczą funkcję. Za każdym razem Monet narzuca odmienne nasycenie światła, a w konsekwencji określoną gamę barw. Zazwyczaj oscyluje wokół kolorów intensywnych, czystych, rezygnując tym samym niemal zupełnie z tonacji szarej.

Świadomość artysty, iż kolory zmieniają się w zależności od siły światła, znajdowała odzwierciedlenie w bryle katedry. Fascynowała go wierna obserwacja fizycznie zmieniającego się światła w zależności od pory dnia i roku. Claude Monet podobnie jak inni impresjoniści obrał kolorystykę oscylującą wokół siedmiu barw składowych które powstawały w wyniku [[Rozszczepienie (fizyka)|rozszczepiania]] w pryzmacie wiązki światła białego. Było to siedem kolorów [[tęcza|tęczy]], a mianowicie czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, jasnoniebieski, ciemnoniebieski i fioletowy.

 

Oprócz znajomości fizycznego zjawiska rozczepienia światła nie obca była artyście teoria [[Michel Eugène Chevreul|Michel Eugène Chevreula]], który w [[1861]] roku opracował prawo [[kontrast]]u. Opisał relacje pomiędzy sąsiadującymi kolorami oraz konsekwencje powstałe w rezultacie zestawienia barw dopełniających. Chevrel jest również twórcą [[Koło barw|koła barw]]. Koło to ukazuje relacje zachodzące między poszczególnymi kolorami. Stwierdził, iż barwy zimne sprawiają wrażenie oddalania się, a barwy ciepłe przybliżania. Należy zaznaczyć, iż Claude Monet nie użył w tym cyklu barwy czarnej, tłumacząc tym że gdzie nie dociera światło, dociera barwa nieba nocnego, automatycznie sięgając po ciemne błękity.