Karl Litzmann: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 10:
Ojciec Karla Litzmanna był właścicielem hut szkła i dóbr leśnych w Neu Globsow nad jeziorem Stechlin-See (80 km na północ od [[Berlin|Berlina]]).
 
Na początku wojny z [[Francja|Francją]] 1870/71 Karl Litzmann miał stopień fahnenjunkra (kandydat na oficera w randze starszego podoficera). W 1895 został mianowany na pułkownika i został "pierwszym członkiem dyrekcji" cesarskiej akademii wojskowej w Berlinie. W 1898 został awansowany na generała. W latach 1902 - 1905 był szefem akademii wojskowej. W 1905 na skutek sporu z cesarzem na temat reformy kształcenia sztabu generalnego został przedwcześnie przeniesiony w stan spoczynku, ale 1 sierpnia 1914 został przywołany do służby i w październiku otrzymał dowodzenie 3. Gwardyjską Dywizją Piechoty. Za swe skuteczne działania na froncie wschodnim, w czasie których pod koniec listopada 1914 na rozkaz dowódcy Reinharda von Scheffer-Boyadela, w kotle pod [[Łowicz|Łowiczem]] przy -20 stopniach mrozu, w pobliżu miejscowości [[Brzeziny]] udało mu się z już odciętej pozycji przedrzeć przez front rosyjski, za co został odznaczony najwyższym [[Pour le Mérite|orderem Pour le Mérite]]. W bitwie tej, niedaleko [[Łódź|Łodzi]], zatrzymano posuwanie się rosyjskich oddziałów w kierunku na Berlin i [[Wrocław]]. Po tym zwycięstwie K.Litzmann został mianowany honorowym tytułem "Der Löwe von Brzeziny" (Lew spod Brzezin). W 1915 otrzymał dowodzenie grupą armii i poprowadził przez [[Mazury]] 40. Korpus Rezerwowy (kontrofensywa z [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]). Dzięki odważnemu dowodzeniu oddziałami, talentowi i doświadczeniu strategicznemu zajął [[Kowno|twierdzę Kowno]] uważaną dotąd za nie do zdobycia. Otrzymał za to Wieniec Liści Dębowych do odznaczenia Pour le Mérite. Odmówił jednak przyjęcia zaproponowanego mu przez cesarza tytułu szlacheckiego. W 1917 poprowadził armię austriacką na [[Mołdawia|Mołdawię]].
W latach 1926 i 1928 napisał dwutomowe wspomnienia.