Diego Velázquez de Cuéllar: Różnice pomiędzy wersjami

W grudniu roku [[1516]] postarał się o pozwolenie królewskie na zorganizowanie ekspedycji za zachodni kraniec Kuby. Velazquez dał część pieniędzy na wyprawę, resztę wyłożyli jej uczestnicy Lope de Ochoa de Caicedo, Cristóbal de Morante oraz przywódca wyprawy - [[Francisco Hernández de Córdoba (odkrywca Jukatanu)|Francisco Hernández de Córdoba]]. Wyprawa powóciła w II połowie [[1517]] roku. Przyniosła dużo nowych wiadomości, więc Velazquez zdecydował się wysłać kolejną; tym razem dowódcą został jego krewniak [[Juan de Grijalva]]. Velazquez sfinansował trzy z czterech statków, resztę mieli załatwiać kapitanowie. Ekspedycja wyruszyła pod koniec stycznia [[1518]] roku z Santiago de Cuba. Nowa wyprawa przyniosła jeszcze więcej nowych, ciekawych wiadomości (szczególnie o złocie), więc Velazquez nie czekając aż powróci reszta ekspedycji (Grijalva z trzema statkami) zaczął przygotowywać trzecią. Na jej czele stanął [[Hernán Cortés|Hernan Cortes]], przyszły zdobywca Meksyku. Velazquez z Cortesem opłacili większość kosztów wyprawy, resztę znowu dołożyli kapitanowie statków. Celem miało być odnalezienie reszty poprzedniej wyprawy, zaludnienie i odkrycie nowych terytoriów. Wyprawa ta wyruszyła z sześcioma statkami 18 listopada 1518 roku, jednak jeszcze przed wypłynięciem Velazquez pokłócił się z Cortesem i cofnął mu pozwolenie na wypłynięcie; dotarło to jednak do Cortesa za późno. Velazquez wysyłał następnie skargi do króla na Cortesa. W maju [[1519]] roku Velazquez otrzymał tytuł Adelantado Jukatanu i Meksyku, ale jego stanowisko na Kubie nie zmieniło się. Wysyłał również za Cortesem wyprawy, mające na celu jego zawrócenie, w tym największą z Panfilem de Narvaezem na czele w marcu [[1520]] roku, która to nie odniosła sukcesu i po pobiciu jej została przyłączona do konkwistadorów Cortesa. Następne lata jego życia to rządzenie na podupadłej Kubie, staranie się o tytuł gubernatora Kuby, uczestnictwo w rozprawie sądowej skierowanej przeciw niemu oraz wysyłanie do króla dalszych skarg na Cortesa, które nie przynosiły dużego skutku.