Paul Reynaud: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: no:Paul Reynaud |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 20:
Rząd Reynauda zdecydowany był kontynuować walkę z najeźdźcami [[Narodowy socjalizm|hitlerowskimi]]. Jednakże szybkie postępy armii [[Niemcy|niemieckiej]] wobec niewydolności francuskiej obrony (której reformę swego czasu postulował obecny premier) i opozycji stronnictwa kapitulantów (Petain, [[Pierre Laval]], [[Adrien Marquet]], [[Maxime Weygand]]) utrudniał mu zadanie. Z kolei zwolennicy walki (de Gaulle, [[Georges Mandel]], [[Leon Blum]]) postulowali ewakuowanie się, kiedy stała się jasna przegrana w bitwie o terytorium metropolii, do [[Afryka|Afryki]] północnej. Plan ten miał szanse powodzenia, ale rozbił się o veto [[admirał]]a [[Francois Darlan]]a. Reynaud apelował jeszcze o pomoc do [[prezydent USA|prezydenta USA]] [[Franklin Delano Roosevelt|Franklina Delano Roosevelta]], ale ten nie uczynił nic konkretnego.
[[21 marca]] [[1940]] roku zastąpił Daladiera na stanowisku premiera rządu wojennego. W skład rządu mianował zarówno [[marszałek|marszałka]] [[Philippe Petain|Philippe'a Petaina]]- jako wicepremiera - ministra bez teki, jak i [[pułkownik]]a (awansowanego z tej okazji na generała [[brygada|brygady]]) de Gaulle'a - jako wiceministra wojny.
[[28 marca]] [[1940]] podpisał porozumienie z rządem brytyjskim przewidujące, że żadne z państw nie zawrze oddzielnego pokoju z [[III Rzesza|Niemcami]]. W następnym miesiącu poparł brytyjską [[Operacja Weserübung|interwencję w Norwegii]].
| |||