Bitwa morska koło przylądka Eknomos: Różnice pomiędzy wersjami

|strona1 = Rzymianie

|strona2 = Kartagińczycy

|dowódca2 = [[Hamilkar]], [[Hannon]]

|straty1 = 24 zatopione okręty

}}

{{DisambigR|bitwy morskiej|artykuł o [[Bitwa pod Eknomos|lądowej bitwie pod Eknomos]]}}

'''Bitwa morska u przylądka Eknomos''' na [[Sycylia|Sycylii]] rozegrała się między flotą [[starożytny Rzym|rzymską]] konsulów [[Marek Atyliusz Regulus|Marka Atyliusza Regulusa]] i [[Lucjusz Manliusz Wulson|Lucjusza Manliusza Wulsona]] a flotą [[Kartagina|kartagińską]], dowodzoną przez [[Hamilkar]]a i [[Hannon]]a w [[256 p.n.e.]] w czasie [[I wojna punicka|I wojny punickiej]].

 

 

Rzymianie kosztem wielkich nakładów sił i środków stworzyli olbrzymią flotę w celu zaatakowania samej Kartaginy i zakończenia przedłużającej się, wyniszczającej wojny. Kartagińczycy, wiedząc o przygotowaniach rzymskich, pragnęli nie dopuścić do inwazji na swoją metropolię i ostatecznie zniszczyć flotę przeciwnika, zdobywając trwałą przewagę na morzu.

 

 

Siły Rzymian oceniane są na 330 okrętów, 100 000 marynarzy i 40 000 żołnierzy, Kartagińczycy mieli do dyspozycji 350 okrętów, 100 000 marynarzy i 18 000 żołnierzy. Rzymianie kontynuowali na swoich okrętach użycie pomostów abordażowych - [[kruk (pomost bojowy)|kruków]], wprowadzonych 4 lata wcześniej i pozwalających im na użycie dobrze wyszkolonych żołnierzy w walce wręcz.

 

[[Grafika:Eknomosbitwa 1.png|thumb|left|300px|Przebieg bitwy]]

 

Rzymianie, wiedząc, że flota nieprzyjaciela znajduje się w pobliżu, po załadunku swoich oddziałów lądowych u ujścia rzeki Himery ustawili swoje okręty we wcześniej niespotykanym szyku. Cała flota została podzielona na 4 eskadry. Pierwsze 2 eskadry płynęły szykiem ukośnym w stosunku do siebie, prowadzone przez dwa okręty z konsulami na pokładzie. Trzecia eskadra płynęła za nimi, ciągnąc na linach i chroniąc bezpośrednio statki transportowe z wojskiem. Czwarta (nazwana ''[[triarii]]'') płynęła szeroką linią z tyłu, zamykając podstawę trójkąta, a jej brzegi wystawały nieco poza trzecią eskadrę i statki transportowe.

Flota kartagińska nadpłynęła od zachodu w odmiennym szyku. Dzieliła się również na 4 eskadry, przy czym jedna płynęła w [[szyk torowy|szyku torowym]] wzdłuż wybrzeża, pozostałe trzy w szyku czołowym, ustawione jedna obok drugiej. Wszystkie 4 eskadry tworzyły linię zbliżoną do półkola, z lekko wysuniętymi pierwszą i czwartą eskadrą.

 

Na widok wroga dwie pierwsze eskadry rzymskie ruszyły w kierunku dwóch środkowych eskadr Kartagińczyków. Pragnąc rozerwać szyk rzymski, dowodzący na tym odcinku Hamilkar rozpoczął pozorny odwrót, odciągając najsilniejszą część floty rzymskiej od dwóch pozostałych eskadr i statków transportowych. Po pewnym czasie Kartagińczycy zawrócili i uderzyli na eskadry konsulów.

 

Tymczasem konsulowie zmusili do ucieczki dwie środkowe eskadry kartagińskie i po dokonaniu zwrotu uderzyli na eskadry blokujące flotę transportową, niszcząc po kolei obie, przy jednoczesnym ataku wspierającym zablokowanych do tej pory okrętów.

 

 

Zwycięstwo Rzymian było całkowite. Przy stracie 24 własnych okrętów zatopili 30 okrętów wroga, a dalsze 64 zdobyli. Kartagińczycy stracili prawie 40 000 zabitych i wziętych do niewoli.

 

 

Bitwa ta była jedną z najważniejszych, a przez niektórych określana jako najważniejsza bitwa [[I wojna punicka|I wojny punickiej]]. Była też niewątpliwie największym zwycięstwem w dziejach floty rzymskiej i prawdopodobnie największą bitwą [[starożytność|starożytności]]. Jest też przez niektórych uznawana za największą bitwę morską w historii. Przewaga Kartaginy na morzu została ostatecznie złamana, a Rzym stał się największą potęgą morską basenu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]].

[[de:Schlacht am Kap Ecnomus]]

[[en:Battle of Cape Ecnomus]]

[[hr:Bitka kod rta Eknoma]]

[[id:Pertempuran Teluk Ecnomus]]