Romuald Tadeusz Giedroyć: Różnice pomiędzy wersjami

 

W [[1796]] przybył potajemnie na [[Żmudź]] i próbował wywołać rebelię przeciw władzy rosyjskiej. Po niepowodzeniach i dekonspiracji spisku opuścił Litwę i zbiegł ponownie do Francji. Na początku XIX wieku wrócił na ziemie polskie. Nie udzielał się politycznie. Dopiero w [[1812]] roku podczas marszu armii napoleońskiej na Moskwę powierzono mu funkcję organizatora pospolitego ruszenia na Litwie. Po klęsce tej wyprawy był dowódcą pułku litewskich ułanów osłaniających odwrót [[Napoleon I Bonaparte|Napoleona I]]. Podczas bitwy pod Sierakowem [[13 lutego]] [[1813]] dostał się do niewoli rosyjskiej. Do [[1815]] roku przebywał na zesłaniu w [[Archangielsk]]u. Po utworzeniu [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]] powrócił do Warszawy. Wszedł w skład Komitetu Wojennego i został awansowany na generała dywizji. Zmarł w Warszawie w [[1824]] roku i został pochowany na [[Cmentarz Powązkowski|Powązkach]].

 

[[Kategoria:Generał major (polscy generałowie)|Giedroyć, Romuald Tadeusz]]