Kocham pana, panie Sułku: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Lajsikonik. Autor wycofanej edycji to 212.76.37.192.
Mirusia (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Linia 1:
'''Kocham pana, panie Sułku''' – komediowecykl komediowych [[słuchowisko|słuchowisk radioweradiowych]] autorstwa [[Jacek Janczarski|Jacka Janczarskiego]].
 
===Historia===
Historia tego słuchowiskacyklu słuchowisk zaczęła się w [[1973]] r., kiedy to reżyser [[Jerzy Markuszewski]] zamówił u Janczarskiego cykl komediowy. Nie precyzował tematyki, ale powiedział ''ma być śmiesznie i mają występować baba i chłop''. Pierwsza emisja miała miejsce jeszcze tego samego roku w [[program III Polskiego Radia|programie III Polskiego Radia]] w [[Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy|Ilustrowanym Tygodniku Rozrywkowym]]. SłuchowiskoSłuchowiska byłocyklu były następnie emitowane w różnych programach, głównie w [[program III Polskiego Radia|Trójce]], choć także w [[Polskie Radio Program I|Jedynce]]. Ogółem ukazały się na antenie 294 odcinkisłuchowiska, wciąż emitowane są one w [[Powtórka z rozrywki|Powtórce z rozrywki]]. Ostatnie odcinkisłuchowiska nagrane zostały już po nagłej śmierci [[Jacek Janczarski|Janczarskiego]].
 
===Fabuła===
W większości odcinków jedynymi bohaterami słuchowiskacyklu są tytułowy ''pan Sułek'' - niezbyt inteligentny, wieczny uczeń szkoły podstawowej oraz rencistka ''pani Eliza'', która jest jego opiekunką. Czas w słuchowiskutych słuchowiskach płynie zgodnie z rzeczywistym, zatem między pierwszym, a ostatnim odcinkiem cyklu mija prawie 30 lat. Niewiele jednak się zmienia:
*pani Eliza wciąż jest rencistką;
*pan Sułek mimo podeszłego już wieku wciąż jest uczniem szkoły podstawowej;
Linia 25:
 
===Serie i odcinki specjalne===
SłuchowiskoCykl powstałosłuchowisk powstał w [[1973]] r., a ostatnie odcinki realizowane były już po śmierci Janczarskiego w [[2000]] r.
 
Pierwsze powstały prawdopodobnie odcinki z serii [[Saga Rodu Wymęga-Zarawiejskich]], które jednak nie są uważane za należące do opisywanego słuchowiskacyklu.
 
W latach 70. i 80. powstało ok. 100 odcinków. Większość z nich to typowe odcinki z serii, o różnej tematyce. Janczarski nazywa je różnie, głównie ''Spotkania z panem Sułkiem''. Powstało także kilkanaście odcinków nieco innych, o tematyce przyrodniczej, nazwanych ''Spotkania z przyrodą'' o tematyce przyrodniczej. Większość miała inną czołówkę, głos osła.
 
W latach 90., po przerwie zaczęły powstawać kolejne odcinki. Janczarski numerował je od ''101''. Fabuła nie uległa zmianie, oboje bohatrerowie w dalszym ciągu mieszkali w starej szopie, a Sułek nie ukończył szkoły podstawowej. W kilku odcinkach pojawia się wątek miłości listonoszki do Sułka i pojawia się nowa aktorka. Wszystkie rozpoczynały się bardzo charakterystycznym motywem muzycznym, Janczarski wszystkie nazywał je już ''Kocham pana, panie Sułku'', a po każdym odcinku czytał dowcipne zakończenie dotyczące [[Gajowy Marucha|Gajowego Maruchy]].
 
Na uwagę zasługuje też 6 specjalnych odcinków z lat 90., w których nie występuje ani Eliza, ani Sułek. Jest to krótka seria (odcinki 128-133), w których występuje [[Stanisława Celińska]] jako ''Celińska'' oraz [[Maciej Zembaty]] jako ''Zembaty''. Odwrócono tu role: Celińska jest prostą (wręcz prostacką) policjantką, a Zembaty bardzo bogatym biznesmenem. Zembaty jest zakochany w Celińskiej, ta jednak wciąż odrzuca jego zaloty.
 
===Ciekawostki===
Linia 41:
#Po śmierci Janczarskiego w radiowej Trójce ukazały się wspomnienia ze współpracy z nim, m.in. Kowalewskiego i Lipińskiej.
#Pierwowzorem postaci pana Sułka jest [[Antoni Sułek]] (obecnie profesor), z którym [[Jacek Janczarski|Janczarski]] studiował socjologię na [[Uniwersytet Warszawski|UW]].
# Pierwowzorem postaci "doktora Wałaszewskiego" jest prof. dr hab. med. [[Janusz Wałaszewski]] [[chirurg]], [[transplantolog]], dyrektor [[Poltransplant|Poltransplantu]], prywatnie przyjaciel Janczarskiego.
 
[[Kategoria:Audycje PR3]]