'''Gottfried von Hohenlohe''' (ur. [[1265]], zm. [[19 października]] [[1310]] w [[Bad Mergentheim|Mergentheim]]) – [[Wielcywielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego|wielki mistrz zakonu krzyżackiego]] w latach [[1297]]-[[1303]], syn [[Kraft von Hohenlohe|Krafta I von Hohenlohe]] i Willeborgi von Wertheim, krewny wielkiego mistrza krzyżackiego [[Heinrich III von Hohenlohe|Heinricha III von Hohenlohe]].
Gottfried von Hohenlohe pochodził z rodu bogatych feudałów [[Wirtembergia|wirtemberskich]] osiadłych w miejscowości [[Hohenloch]] pod [[Uffenheim]]. Do [[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]] wstąpił w [[1279]] rokur. W [[1290]] r. został [[komtur]]em we [[Frankonia|Frankonii]], a w [[1294]] r. awansował do urzędu mistrza krajowego na terenie [[Niemcy|Niemiec]]. Jako bliski współpracownik wielkiego mistrza [[Konrad II von Feuchtwangen|Konrada von Feuchtwangena]] został wybrany jego następcą na kapitule zakonnej w [[Wenecja|Wenecji]] w [[1297]] rokur.
Z uwagi na bierną postawę, jaką wykazywał w sprawie dalszego rozwoju państwa zakonu krzyżackiego na terenie [[Prusy|Prus]] i [[Inflanty|Inflant]], a także nierealizowanie żądań stawianych przez te prowincje, został zmuszony do złożenia urzędu wielkiego mistrza przez kapitułę zebraną w [[1303]] rokur. w [[Kłajpeda|Kłajpedzie]]. Oficjalną [[abdykacja|abdykację]] podpisał na kapitule generalnej zakonu w [[Elbląg]]u [[18 października]] [[1303]] rokur. Opuścił Prusy i udał się do Niemiec, gdzie otrzymał w zarząd [[baliwat]] frankoński. W Niemczech nadal tytułował się wielkim mistrzem krzyżackim i [[uzurpator|uzurpował]] sobie wszystkie jego kompetencje. Stanął na czele opozycji i doprowadził do krótkotrwałego rozłamu w szeregach braci zakonnych. Rezydował w [[Ulm]], w [[1307]] rokur. przeniósł się do [[Bad Mergentheim|Mergentheim]]. Pochowany został w [[Marburg]]u.