Michael Küchmeister von Sternberg: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w [[1370]] r. na [[Śląsk|Śląsku]]. Po wstąpieniu w młodym wieku do [[Zakon Krzyżacki|Zakonu Krzyżackiego]] rozpoczął swą służbę w [[Bałga|Bałdze]], skąd wychodziły wyprawy zakonnych [[rycerze|rycerzy]] i ich gości na [[Litwa|Litwę]], następnie został [[komtur|komturem]] na [[zamek|zamku]] w Rhein ([[Ryn]]). Michał Küchmeister w latach [[1396]]-[[1402]] był [[prokuratorzy kętrzyńscy|prokuratorem kętrzyńskim]], w [[1400]] roku został także szafarzem elbląskim. Później w [[Kaliningrad|Królewcu]] sprawował urząd [[ szafarz zakonu krzyżackiego| wielkiego szafarza zakonu krzyżackiego]] (zwanego także wielkim szafarzem). Od [[1404]] r. był wójtem [[Żmudź|Żmudzi]], a od [[1410]] r. wójtem [[Nowa Marchia|Nowej Marchii]]. Po [[bitwa pod Grunwaldem|bitwie grunwaldzkiej]] próbował z [[wojska zaciężne|wojskami zaciężnymi]] i własnymi [[wasal]]ami odzyskać utracone przez [[zakon krzyżacki|zakon]] pozycje. W [[bitwa pod Koronowem|bitwie pod Koronowem]] (wrzesień [[1410]]) poniósł klęskę i, dostał się do niewoli i został osadzony na [[zamek w Chęcinach| zamku w Chęcinach]]. Z Polski powrócił latem [[1411]] r., aby objąć urząd [[wielki marszałek zakonu krzyżackiego|wielkiego marszałka zakonu krzyżackiego]] i przewodniczyć delegacji krzyżackiej podczas sądu polubownego w [[Buda|Budzie]] w [[1412]] r., który potwierdził ustalenia [[pokój toruński 1411|pokoju toruńskiego 1411]] r. Niezadowolony z takiego obrotu sprawy wielki mistrz oskarżył go o nieprzestrzeganie wcześniej ustalonych z nim instrukcji. W wyniku klęski zakonu w bitwie pod [[Grunwald]]em jego militarna i ekonomiczna potęga podupadła. Nastąpiła też przebudowa świadomości mieszkańców [[Prusy|Prus]]. Nic więc dziwnego, że gdy wielki mistrz [[Henryk von Plauen]] dążył do wojny z Polską, zgromadzone wojsko krzyżackie (pruska szlachta i chłopi) we wrześniu [[1413]] r. pod [[Lidzbark Welski|Lidzbarkiem Welskim]] odmówiło walki z Polską. Küchmeister odsunął od władzy Plauena, a 7 stycznia [[1414]] r. oficjalnie wybrany został na urząd wielkiego mistrza krzyżackiego. Znacząco złagodził politykę wewnętrzną państwa zakonnego: przywrócił rady miejskie i na sądzie rycerskim w [[Bratian]] pozwolił na powrót członków pruskiego Towarzystwa Jaszczurczego zwanego także [[TowarzystwoZwiązek JaszczurczeJaszczurczy (XIV wiek)|TowarzystwaZwiązkiem JaszczurczegoJaszczurczym]] . Zobowiązał się także ukrócić nadużycia państwowych urzędników. Wobec ponownego konfliktu z Polską zwanego [[wojna głodowa|wojną głodową]] wysłał w [[1414]] r rozpaczliwy list do papieża Jana XXIII (znanego jako [[antypapież Jan XXIII]]) w którym błagał go o powstrzymanie polskiego króla [[Władysław Jagiełło|Władysława Jagiełły]]. Jednocześnie, świadomy słabości militarnej zakonu, nakazał wycofanie sił do obronnych zamków i miast oraz utrudnianie polskiego pochodu poprzez niszczenie pól i młynów wodnych. W marcu [[1422]] r. złożył rezygnację z urzędu wielkiego mistrza.