Teoria wymiany: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[Peter Blau]]''' wprowadził do analizy procesów wymiany pojęcie "[[użyteczność krańcowa|użyteczności krańcowej]]", które mówi o tym, że "im więcej oczekiwanych nagród jednostka uzyskuje w wyniku określonej czynności, tym mniej wartościowa jest ta czynność i tym mniej prawdopodobne będzie jej podjęcie"<ref>J.H. Turner, ''Struktura teorii socjologicznej'', Wydanie Nowe, PWN, Warszawa 2004, s. 312</ref>. Chodzi o to, że jeśli w wyniku wykonywania jakiejś akcji otrzymujemy nagrody, to im więcej już otrzymaliśmy tym mniejszą wartość będzie miała dla nas kolejna porcja tej nagrody. Kolejnym pojęciem wprowadzonym przez Blaua jest pojęcie „normy"normy wymiany sprawiedliwej”sprawiedliwej", które wskazuje jaki powinien być stosunek nagród do kosztów w danej relacji wymiany. Jeśli normy te zostają zachwiane, strona pokrzywdzona może ujawniać zachowania agresywne. Koncepcja Blaua różni się tym od koncepcji Homansa, że przewiduje sytuacje konfliktowe. Równowaga w jednej relacji jest opłacona zaburzoną [[homeostaza|homeostazą]] w innej. Jeszcze jedno pojęcie Blaua to „atrakcyjność"atrakcyjność społeczna”społeczna" czyli postrzeganie możliwości uzyskania nagrody. Jest to zdaniem tego socjologa czynnik konieczny do zaistnienia stosunku wymiany, który opiera się na przeświadczeniu, że ludzie, którzy „udzielają"udzielają nagród, będą z kolei otrzymywać nagrody jako zapłatę za dostarczone dobra”dobra"<ref>tamże, s. 313</ref>. Są cztery typy (klasy) nagród: pieniądze, akceptacja społeczna, szacunek (poważanie) oraz uległość. Z nich największą wartość ma uległość, potem szacunek, akceptacja, zaś najmniej stosowną nagrodą w stosunkach wymiany społecznej są pieniądze.