Levin August von Bennigsen: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 2:
'''Levin August Gottlieb Theophil Hrabia von Bennigsen''' ([[Język rosyjski|ros.]] ''Леонтий Леонтьевич Беннигсен''), (ur. [[10 lutego]] [[1745]] w [[Brunszwik]]u w [[Niemcy|Niemczech]], zm. [[3 grudnia]] [[1826]] w Bantein niedaleko [[Hildesheim]] w Niemczech), rosyjski generał w czasie wojen napoleońskich.
Urodził się w Brunszwiku niedaleko Hanoweru i służył z sukcesami jako część dworu hanowerskiego i jako oficer piechoty gwardii był uczestnikiem [[Wojna siedmioletnia|wojny siedmioletniej]]. W [[1764]] r. odszedł z armii Hanoweru i w [[1773]] r. zaczął służbę w armii
W [[1798]] r. został zwolniony ze służby wojskowej przez [[Paweł I Romanow|cara Pawła I]] za swoje kontakty z [[Platon Zubow|Platonem Zubowem]]. Wiadomo, że brał aktywny udział w planowaniu spisku na życie Pawła I, ale jego rola w aktualnym zabójstwie pozostaje kwestią nierozstrzygniętą. [[Aleksander I Romanow|Car Aleksander I]] mianował go
W [[1806]] r. był dowódcą jednej z rosyjskich armii walczącej przeciwko [[Napoleon I|Napoleonowi]], w [[Bitwa pod Pułtuskiem (1806)|bitwie pod Pułtuskiem]] i zmierzył się z nim osobiście w bitwie pod Eylau (dzisiejszy [[Bagrationowsk]]). W bitwie pod Pułtuskiem udało mu się powstrzymać atak wojsk francuskich pod dowództwem [[Jean Lannes|Jeana Lannesa]], ale mimo to wycofał się. Za Bitwę pod Pułtuskiem dostał order Św. Jerzego drugiej klasy a po [[Bitwa pod Preussisch Eylau|Bitwie pod Eylau]] został nagrodzony [[Order św. Andrzeja Powołańca|orderem Św. Andrzeja]] najwyższym odznaczeniem w [[Rosja|Imperium Rosyjskim]]. Tutaj mógł głosić, że zapoczątkował pierwszy odwrót Napoleona, lecz sześć miesięcy później doznał miażdżącej klęski w [[Bitwa pod Frydlandem|bitwie pod Frydlandem]], która doprowadziła do [[Pokój w Tylży|pokoju w Tylży]].
Linia 12:
Po śmierci Kutuzowa został ponownie przywrócony do służby jako głównodowodzący. Bennigsen brał udział w bitwach pod Bautzen, Lutzen i prowadził jedną z kolumn, która przeprowadziła decydujący atak ostatniego dnia [[Bitwa pod Lipskiem|bitwy pod Lipskiem]]. Tego samego dnia został mianowany Hrabią przez cara Aleksandra I, i zaraz po tym dowodził siłami działającymi przeciw marszałkowi Davoutowi w północnych Niemczech, gdzie najbardziej znaną akcją z jego udziałem jest roczne oblężenie Hamburga (1813-1814). Po traktacie pokojowym w Fontainebleau został nagrodzony orderem Św. Jerzego pierwszej klasy najwyższym wojskowym odznaczeniem Imperium Rosyjskiego za wszystkie swoje walki podczas wojen napoleońskich.
Po pokoju utrzymywał dowództwo od 1815 r. do 1818 r., kiedy odszedł z aktywnej służby i osiadł w swojej hanowerskiej posiadłości w Bantein niedaleko Hildesheim. Pod koniec swojego życia całkowicie stracił wzrok. Miał syna Aleksandra Levin,
[[Kategoria:Rosyjscy generałowie|Bennigsen, Levin]]
| |||