Andrzej Orwid-Eljaszewicz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m autopoprawka w związku z wstawieniem disambiguR w haśle Pilica |
drobne redakcyjne - poprawiono tłumaczenie "Holzgas-Lkw" z "samochód typu Holzgas LKU" na "samochód ciężarowy napędzany gazem drzewnym" |
||
Linia 26:
We wrześniu 1942 r. wstąpił do [[Narodowe Siły Zbrojne|Narodowych Sił Zbrojnych]] w charakterze instruktora przygotowującego kadry dla wywiadu. Nadal utrzymywał kontakt z Arnoldem Nierzwickim – szefem ekspozytury "Zachód" NSZ. Według dokumentów niemieckich zaczął ''znów pracować w wywiadzie pomorskim względnie takowy rozbudowywać''. W tym samym dokumencie podano, że w końcu 1942 r. Arnold Nierzwiński skierował go do kierownika oddziału wojskowego Pomorza w Warszawie (chodzi o [[Jan Kamiński|Jana Kamińskiego]] – p.o. Komendanta Okręgu Pomorskiego ZJ i NSZ). Tam został przydzielony jako oficer informacyjny i osoba werbująca członków organizacji. Spotkania z Janem Kamińskim odbywały się przy ul. Widok 1. W celu zamaskowania swojej konspiracyjnej działalności zatrudnił się w firmie przewozowej – "Ostdeutsches Spedition Und Transportunternehmen – Theodor Wierzchowski", która cieszyła się zaufaniem władz niemieckich.
Tam spotykał się ze swoim przyjacielem z Korpusu Kadetów [[Jan Rogowski|Janem Rogowskim]] ps. "Czarka" – [[cichociemni|cichociemnym]], żołnierzem oddziału "Ponurego" walczącego w [[Góry Świętokrzyskie|Górach Świętokrzyskich]]. "Czarka zwrócił się z prośbą do Andrzeja Orwida-Eljanowicza o pomoc w konwojowaniu transportu z zaopatrzeniem wojskowym dla oddziału "Ponurego". 3 stycznia [[1944]] przed magazynami firmy Wróblewski i S-ka, mieszczącymi się przy ul. Inżynierskiej w Warszawie, zatrzymał się pięciotonowy samochód
Na pół godziny przed odjazdem por. "Czarka" powiadomił ppor. "Motora", polecając mu wyjechać natychmiast innym samochodem do biwakującego oddziału w miejscu zaimprowizowanej zasadzki. "Czarka" ranny podczas akcji na pociąg wojskowy usadowił się na tylnym siedzeniu szoferki obok Andrzeja Orwida-Eljanowicza. Nie wiedział, że "Motor", jego towarzysz walki, biorący razem z nim udział w udanej akcji odbicia z więzienia w [[Pińsk]]u żołnierzy [[Wachlarz|"Wachlarza"]], odznaczony [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]] – jest konfidentem gestapo.
|