Fundacja Prasowa „Solidarność”: Różnice pomiędzy wersjami

W maju 1991 r. na żądanie [[Jarosław_Kaczyński|Jarosława Kaczyńskiego]] (pełniącego wtedy funkcję ministra stanu i szefa kancelarii prezydenta [[Lech Wałęsa|Lecha Wałęsy]]) fundacja nabywa [[Express_Wieczorny|"Ekspres Wieczorny"]], zakłady graficzne w Warszawie przy ul. Nowogrodzkiej i ul. Srebrnej oraz siedzibę Ekspresu Wieczornego w centrum Warszawy. Za całość fundacja płaci 4.200.000 PLN (42 mld ówczesnych starych złotych) pochodzących głównie z państwowego banku BPH, który dofinansowywuje fundacje (wraz z spółką Telegraf). Równocześnie fundacja podnajmuje biura (wynajmowane od gminy) bankowi BPH. Różnica czynszów będąca przychodem fundacji wynosi miesięcznie około 16.800 PLN. Bank opłaca czynsz za 12 lat z góry.

10 września 1991 r. (tuż przed wyborami do Sejmu) Fundacja, łamiąc własny status, udziela pożyczki [[Porozumienie Centrum|Porozumieniu Centrum]] w wysokości 800.000 PLN ( 8 mld starych złotych).

4 października 1991 r. Sejm przyjmuje ustawę dotyczącą budownictwa mieszkaniowego, w myśl przepisów której, fundacja uzyskuje prawo do dzierżawy wieczystej budynków przy al. Jerozolimskich, ul. Nowogrodzkiej, Srebrnej i Ordona. Ustawa przygotowana została w Ministerstwie Budownictwa, kierowanym przez ówczesnego wiceprezesa [[Porozumienie Centrum|Porozumienia Centrum]] [[Adam Glapiński|Adama Glapińskiego]].

W czerwcu 1993 uwczesnyówczesny prezes fundacji [[Sławomir Siwek]] i ówczesny szef Biura Organizacyjnego PC [[Przemysław Gosiewski]] oświadczają że w, że w lipcu 1991 r. funcacjafundacja i [[Porozumienie Centrum]] zawarły ustną umowę, która gwarantuje PC prawo wskazania kandydata na redaktora naczelnego "Expressu Wieczornego" i określania linii programowej gazety.