Nowogródzka Brygada Kawalerii: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 24:
[[1 września]] broniła pozycji na zachód od [[Mława|Mławy]] przed niemiecką 217 Dywizją Piechoty gen. mjr. Richarda Baltzera. W dniach [[2 września|2]]–[[3 września]] osłaniała zachodnie skrzydło Armii pod [[Lidzbark|Lidzbarkiem]]. [[4 września]] Brygada wykonała udany odciążający atak na [[Petrykozy]], gdzie zdobyła licznych jeńców i sprzęt. Po przełamaniu polskiej obrony pod Mławą rozpoczęła odwrót w kierunku [[Płock|Płocka]]. Tego samego dnia jej oddziały weszły w skład Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. Władysława Andersa. Brygada została skierowana do obrony odcinka [[Wisła|Wisły]] między [[Dobrzyń|Dobrzyniem]] a [[Czerwińsk nad Wisłą|Czerwińskiem]].
 
[[6 września]] gen. W. Anders został wezwany do [[Rembertów|Rembertowa]], gdzie dowiedział się, że wraz ze swoją jednostką przechodzi pod rozkazy gen. [[Juliusz Rómmel|Juliusza Rómmla]] – dowódcy tworzącej się [[Armia Warszawa|Armii "Warszawa"]]. [[12 września]] Brygada dostała rozkaz uderzenia na [[Mińsk Mazowiecki]]. Natarcie ruszyło z [[Wiązowna|WiązownejWiązowny]] [[13 września]] wraz z [[Wołyńska Brygada Kawalerii|Wołyńską Brygadą Kawalerii]]. [[27 Pułk Ułanów]] po ciężkich walkach z niemiecką 11 Dywizją Piechoty gen. por. Maxa Bocka zdobył [[Maliszew]] (w ramach tej walki odbyła się jedna z pięciu szarż kawaleryjskich kampanii wrześniowej, w której wziął udział głównie pierwszy szwadron pułku; szarża załamała się pod ogniem niemieckich ckm, ale ułani pieszo w bardzo dramatycznym boju na bagnety zdobyli Maliszew), a [[26 Pułk Ułanów Wielkopolskich]] dotarł do toru kolejowego i zatrzymał się. Odwodowy [[25 Pułk Ułanów Wielkopolskich]] zdobył Grzechowiska. Ostatecznie atak został jednak zatrzymany wobec braku zapowiadanego wsparcia Armii "Modlin", a oddziały zawrócone. Ponieważ kawaleria nie byłaby przydatna do obrony [[Warszawa|Warszawy]], gen. J. Rómmel nakazał GO gen. W. Andersa wycofanie się na południe.
 
Dotarłszy na Lubelszczyznę, Brygada podporządkowała się gen. [[Stefan Dąb-Biernacki|Stefanowi Dąb-Biernackiemu]], dowódcy [[Front Północny (1939)|Frontu Północnego]]. Po ciężkich [[bitwa pod Tomaszowem Lubelskim|walkach pod Tomaszowem Lubelskim]] w dniach [[22 września|22]]–[[24 września]] tylko część Brygady zdołała przerwać się przez niemiecki pierścień okrążenia. Po przebiciu się przez pozycje niemieckie pod [[Krasnobród|Krasnobrodem]] Brygada ruszyła w kierunku [[Lubaczów|Lubaczowa]], gdzie 27 Pułk Ułanów drugi raz w trakcie wojny wykonał nieudaną szarżę na stanowiska niemieckiego batalionu piechoty pod miejscowością [[Morańce]]. Poległo w niej lub odniosło rany 80 ułanów i oficerów. Zginęli dowódcy szwadronów rtm. Józef Kwieciński, por. Stefan Olszewski i mjr Włodzimierz Lizoń. Rankiem [[27 września]] Niemcy uderzyli na Brygadę siłami piechoty, artylerii i czołgów, powodując rozproszenie się kawalerii po okolicznych lasach.