Funktor: Różnice pomiędzy wersjami

'''Funktor''' - w teorii [[kategoria semantyczna|kategorii semantycznych]] [[wyrażenie]], które nie jest [[nazwa|nazwą]] ani [[zdanie|zdaniem]], służące do konstrukcji wyrażeń bardziej złożonych - nazw, zdań lub bardziej złożonych funktorów. Wyrażenie, wraz z którym dany funktor tworzy wyrażenie bardziej złożone, to '''argument funktora'''.

 

 

Termin "funktor" jako oznaczający jedną z trzech katergorii semantycznych przyjął się głównie w piśmiennictwie polskim za sprawą [[Tadeusz Kotarbiński|Tadeusza Kotarbińskiego]] i [[Stanisław Leśniewski|Stanisława Leśniewskiego]], a także w piśmiennictwie obcym nawiązującym do polskiego, np. w pracach [[Yehoshua Bar-Hillel|Bar-Hillela]]. W piśmiennictwie anglojęzycznym termin ''functor'' oznacza przede wszystkim funkory nazwotwórcze od argumentów nazwowych (''name-forming functors'').

*[[Deskryptor]] (operator iota i eta) - funktor przekształcający zdania otwarte w nazwy zamknięte, np. "''Ten x, który'' śpi".

*[[Abstraktor]] (operator abstrakcji) - funktor, który tak jak deskryptor przekształca zdania otwarte w nazwy zamknięte, przy czym nazwy te oznaczają zbiór, do którego należy kazdy przedmiot, do którego ta nazwa się odnosi, np. "''ogół x, którzy'' śpią".

 

[[kategoria:semiotyka]]