Bitwa pod Tudelą: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 25:
19 000 żołnierzy hiszpańskich próbowało powstrzymać 30-tysięczny korpus francuski, ale zostali pobici. Straty hiszpańskie wyniosły około 4000 zabitych, rannych i wziętych do niewoli, podczas gdy wojska Lannesa straciły jedynie 650 ludzi. Straty Castañosa byłyby znacznie większe, gdyby marszałek [[Michel Ney|Ney]] zdążył zamknąć Hiszpanom drogi odwrotu.
W bitwie znakomicie spisywali się [[Pułk Lansjerów Nadwiślańskich|lansjerzy nadwiślańscy]]. Ich dowódca, [[pułkownik|płk]] [[Jan Konopka]], otrzymał za Tudelę Krzyż Kawalerski [[Legia Honorowa|Legii Honorowej]].
Rankiem ułani Konopki zostali wysłani na rekonesans. Razem z nimi znajdował się głównodowodzący francuski. Lannes od razu spostrzegł szansę pobicia armii nieprzyjacielskiej. Natychmiast wydał rozkaz gen. Maurice'owi Mathieu, aby zaatakował prawe skrzydło [[José de Palafox y Melzi|Palafoxa]]. Atak rozstrzygnął 2. pułk [[Legia Nadwiślańska|Legii Nadwiślańskiej]], który dowodzony przez pułkownika Kąsinowskiego, zdobył dwie kolejne pozycje hiszpańskie i doszedł aż do mostu na rzece [[Ebro]]. W chwili, gdy walka na tym odcinku osiągnęła kulminacyjny punkt, gen. Lefebvre-Desnouettes poprowadził do szarży swoją kawalerię. Ułani wpadli na baterię artylerii hiszpańskiej, w mgnieniu oka wycięli kanonierów i zdobyli działa. Klęska Palafoxa była całkowita i pociągnęła za sobą paniczną ucieczkę wojsk gen. Castanosa. Bitwa została uwieczniona płaskorzeźbą na [[Łuk Triumfalny|Arc de Triomphe]] w [[Paryż]]u.
| |||