Taharka: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
lit. +ort |
lit. |
||
Linia 26:
==Pierwsze starcie z Asyrią==
W czasie panowania Szabataki, Taharka będąc współwładcą oraz głównodowodzącym sił egipskich toczył walki z władcą asyryjskim [[Sanherib|Sennacheribem]] na terenach Judy i Palestyny. W wyniku tych walk i wycofaniu się Taharki, wojska asyryjskie bezpośrednio zagroziły Egiptowi, stając u jego granic. Jednakże nie doszło do ostatecznego rozstrzygnięcia, gdyż armia asyryjska odstąpiła od granic Egiptu i wycofała się do Asyrii. W roku 681 p.n.e. Sennacherib został zamordowany przez dwóch ze swoich synów<ref>2 Krl 19, 37</ref>, a tron po nim objął jego najmłodszy syn [[Asarhaddon]]. Jego panowaniu przyświecały dwa cele. Po pierwsze podporządkowanie i uspokojenie Babilonii. Po wtóre zdobycie Egiptu. Aby pokonać Taharkę postanowił wykorzystać rozbicie władzy i skłócenie rodów książęcych z terenów Delty oraz, jak sądził, powszechną w Egipcie niechęć do Kuszytów. W 679 roku p.n.e. wojska asyryjskie zdobyły graniczne miasto Arza, niegdyś zdobyte i później utracone przez Sennacheriba. Aby zatrzymać siły asyryjskie, Taharka wzniecał i wspierał wszelkie działania antyasyryjskie w Palestynie, Syrii i Fenicji. W 677 roku p.n.e. wzniecił bunt antyasyryjski w [[Sydon]]ie, którego zlikwidowanie zajęło Asarhaddonowi aż około trzech lat. Ponadto Asarhaddon związany walkami ze [[Scytowie|Scytami]] i [[Kimmerowie|Kimmerami]] musiał zaniechać wyprawy na Egipt. Wszelkie te działania odsuwały bezpośrednie zagrożenie terenów Egiptu. Ostatecznie w 674 roku p.n.e władca asyryjski zdecydował się
==Drugie starcie z Asyrią==
|