Guillaume Du Tillot: Różnice pomiędzy wersjami

 

Syn francuskiego pazia na dworze Ludwika XIV, studiował ''[[College des Quatre Nations]]'' w [[Institut de France]] w [[Paryż]]u. Po ukończeniu studiów, został w [[1749]] zatrudniony przez [[Filip (książę Parmy)|Filipa, księcia Parmy]]. W styczniu [[1749]] przybył do Księstwa. Polecające listy dał mu sam [[Ludwik XV]].

 

W [[1759]] władca Parmy uczynił du Tillota swym ''primo ministro'' (pierwszym ministrem). Minister starał się ograniczyć wpływy feudałów, Kościoła i opodatkować ich przedstawicieli, a także zreformować państwo w duchu [[Oświecenie (okres)|Oświecenia]]. Otaczali go liberalni intelektualiści i artyści ([[Étienne de Condillac]], Paciaudi, [[Giovanni Bodoni]], [[Jean-Baptiste Boudard]]). zaproszonym przez niego był też [[Ennemond Alexandre Petitot]]. W roku [[1756]] do Parmy przybył na jego zaproszenie francuski szlachcic [[Guillaume Rouby de Cals]]. Razem z du tillotem wdrażał on oświeceniowe reformy. Zlikwidowana została (w praktyce) [[inkwizycja]]. Przekształcono państwowy periodyk ''[[Gazzetta di Parma]]'', istniejący od roku [[1735]] w oświeceniową gazetę , a wszechnica ''Università degli Studi di Parma'' została zreformowana w kierunku liberalno-deistycznym. Du Tillot zakładał liczne manufaktury i, jak podaje historyk [[Jeremy Black]], próbował wzmocnić kopalnictwo.

Tillot podporządkował państwu dobra martwej ręki, skonfiskował wiele dóbr nabożnych fundacji pieniężnych polepszając uposażenie proboszczy, zakazał apelacji do trybunałów kościelnych poza granicami Księstwa i zniósł inkwizycję papieską w Parmie. W roku [[1767]] zlikwidował zakon jezuitów w Księstwie. W 1767-1769 toczyła sie z tego powodu wojna państw burbońskich (Księstwo, Neapol-Sycylia, Francja i Hiszpania) przeciw papieżowi Klemensowi XIII, który zmarł w 1769 roku.

 

 

===źródła===