Bojaźń Boża: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 1:
'''Bojaźń Boża''' - w religii chrześcijańskiej towarzyszy ona doświadczeniu misterium [[Bóg|Boga]] - tajemnicy fascynującej i strasznej zarazem. Pojęcie [[strach]]u przed przerażającą mocą Bożą ustępuje miejsca bojaźni, rozumianej jako <u>pełna szacunku i ufna wdzięczność<u>.
Należy rozróżnić bojaźń jako strach, uczucie lęku, które pojawia się i mija, od bojaźni Bożej - trwałej postawy serca ludzkiego wobec swego Stwórcy.
Pierwsze to uczucie, onieśmielenie, wynikające z zetknięcia się stworzenia z majestatem Bożym, z tajemnicą, która przekracza ludzkie możliwości pojmowania. To uczucie towarzyszyło często w momentach objawień, Mojżeszowi, gdy rozmawiał z Bogiem w krzewie ognistym, Maryi, gdy przyszedł do niej Archanioł Gabriel i wielu innym. Ludzki lęk Bóg uspokaja, mówi "Nie bój się", "Nie lękaj się". Bóg pragnie wyzwolić człowieka z lęku. Wolność od lęku jest jednym z owoców postawy bojaźni Bożej.
Natomiast bojaźń Boża - to stała postawa ludzkiego serca :
„Bojaźń Pańska szczera, trwająca na wieki” (Ps 19, 10).
Obok miłości, wiary i służby jest najbardziej pożądaną postawą stworzenia wobec swego Stwórcy. Jak mówi bogobojny Hiob "Bojaźń Pańska zaiste mądrością, roztropnością zaś zła unikanie." Bojący się Pana troszczą się o to, by Go nie obrażać, by Go słuchać, by Bóg był na pierwszym miejscu. Taka postawa leczy lęki ludzkie i przynosi pokój serca.
„Którzy boicie się Pana, zawierzcie Mu” (Syr 2, 8).
Kto się Boga boi - ten się nic nie boi.
==Owoce Bojaźni Bożej==
Wiąże się ona z ''respektem dla woli Bożej''.
| |||