Urodził sie jako syn Gerardusa van der Leeuw ([[1861]]-[[1922]]) i Elisabeth Antoinette Nelck ([[1863]]-[[1949]]). W latach [[1908]]-[[1913]] studiował [[teologia|teologię]] na uniwersytecie w [[Lejda|Lejdzie]], zajmując sie przede wszystkim [[historia religii|historią religii]] i [[egiptologia|egiptologią]]. W latach [[1913]]-[[1914]] studiował na Uniwersytecie Humboldta w [[Berlin|Berlinie]] i na uniwersytecie w [[Getynga|Getyndze]]. w [[1916]] roku obronił na uniwersytecie w [[Lejda|Lejdzie]] pracę doktorską na temat bóstw egiskichegipskich. W latach [[1916]]-[[1918]] pracował w holenderskim Kościele Reformowanym. w [[1918]] roku został powołany na uniwersytet w [[Groningen]] jako profesor [[historia religii|historii religii]] i historii doktryn teologicznych. Zajmował się wóczaswówczas przeddeprzede wszystkim działem ''Encyklopedii teologicznej''. WykładalWykładał też język i literaturę staroegipską. W roku [[1943]] trafił do niewoli niemeickiejniemieckiej. Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] jego katedrę przemianowano na katedrę [[fenomenologia|fenomenologii]] religii - wykładał tam do roku [[1950]], z przerwą w roku akademickim [[1945]]-[[1946]], gdy pełnił funkcję pierwszego w latach powojennych ministra edukacji z ramienia Partii Pracy. W roku [[1950]] został wybrany na stanowisko pierwszego prezydenta Association for the History of Religions. Jego imieniem nazwano Volkenkundig museum Gerardus van der Leeuw w [[Groningen]].
