127 522
edycje
Bitwa pod Lubartowem (1831): Różnice pomiędzy wersjami
m
dr.tech.
(bitwa i odwrót Chrzanowskiego) |
m (dr.tech.) |
||
|
Maszerujący w kierunku [[Zamość|Zamościa]] generał [[Wojciech Chrzanowski]] po stoczonej [[9 maja]] zwycięskiej [[Bitwa pod Firlejem|bitwie pod Firlejem]] z częścią sił [[Imperium rosyjskie|rosyjskiego]] [[Korpus (wojsko)|korpusu]] [[Cyprian Kreutz|Cypriana Kreutza]] dotarł na noc do [[Lubartów|Lubartowa]]. Tutaj wojska polskie założyły nieubezpieczony biwak na skarpie nadwieprzańskiej. Dowiedziawszy się o tym Kreutz, mający około 9000 żołnierzy, postanowił odciąć grupie Chrzanowskiego drogi odwrotu na [[Kock]] i [[Łęczna|Łęczną]], a następnie zepchnąć ją do [[Wieprz (rzeka)|Wieprza]].
O świcie [[10 maja]] wojska Kreutza bliżyły się do Lubartowa od strony zachodniej, wychodząc na drogi prowadzące do Kocka i
Gdy Kreutz wreszcie zaatakował, kierując główne uderzenie na Lubartów, Chrzanowski zostawił tam część prawego skrzydła, a z resztą wojsk polskich ruszył marszem flankowym przed frontem rosyjskim na południowy wschód i o godzinie 16 przeprawił się pod Syrnikami przez Wieprz. Pozostawione w Lubartowie pododdziały 1 i 5 pułku piechoty wiązały główne siły rosyjskie. Nadzwyczaj mocny opór stawiła kompania 1 pułku piechoty, która broniła [[Klasztor oo. Kapucynów|klasztoru kapucynów]].
==Literatura==
| |||