Bitwa pod Ochmatowem (1655): Różnice pomiędzy wersjami

|terytorium = [[Ukraina]]

|strona1 = [[I Rzeczpospolita]], [[Chanat krymski]]

|siły2 = 50 000

|straty1 = nieznane

20 tysięczna armia [[Korona Królestwa Polskiego|polska]]<ref>według Małej Encyklopedii Wojskowej armia koronna liczyła 22-23 tys. żołnierzy</ref> pod wodzą [[hetman wielki koronny|hetmana wielkiego koronnego]] [[Stanisław Rewera Potocki|Stanisława "Rewery" Potockiego]] i [[hetman polny koronny|hetmana polnego koronnego]] [[Stanisław Lanckoroński|Stanisława Lanckorońskiego]], posiłkowana przez 15 tys. [[Chanat Krymski|Tatarów krymskich]], rozgromiła 50-tysięczną<ref>według Małej Encyklopedii Wojskowej armia rosyjsko-kozacka liczyła 60 tys. żołnierzy</ref> armię [[Rosja|rosyjsko]]-[[Kozacy zaporoscy|kozacką]] dowodzoną przez [[Bohdan Chmielnicki|Bohdana Chmielnickiego]] i rosyjskich wojewodów [[Wasyl Szeremietiew|Wasyla Szeremietiewa]] i [[Wasyl Buturlin|Wasyla Buturlina]]. Poległo 9000 Rosjan, zdobyto 30 armat, lecz wskutek siarczystego mrozu Polacy musieli przerwać operację.

 

Armia rosyjsko-kozacka dowodzona przez Bohdana Chmielnickiego, Wasyla Szeremietewa i Andrieja Buturlina szła na odsiecz obleganemu przez armię [[Korona Królestwa Polskiego|koronną]] [[Humań|Humaniowi]]. Gdy dowodzący wojskami polskimi hetmani koronni Stanisław "Rewera" Potocki i Stanisław Lanckoroński dowiedzieli się o marszu Rosjan i Kozaków, zwinęli oblężenie i wspólnie z posiłkującą ich armią tatarską wyszli im naprzeciw. Część wojsk polskich pod wodzą rotmistrza Szemberga została, by pilnować osaczonej w [[Ochmatów|Ochmatowie]], liczącej 2000 żołnierzy, grupy osłonowej M.Puszkarenki. Główne siły natomiast ruszyły 29 stycznia w kierunku północnym. Cała armia polsko-tatarska maszerowała w rozwiniętym szyku bojowym. Siły polskie z tyłu osłaniane były przez [[tabor (fortyfikacja)|tabor]], natomiast po prawej stronie szli Tatarzy. Idąca naprzeciw armia rosyjsko-kozacka szła w szyku taborowym. Na początku doszło do starć jazdy polskiej i Tatarów z jazdą rosyjską i kozacką. Pojedynek kawaleryjski wygrali Polacy I Tatarzy, dzięki czemu stojące w taborze wojska rosyjsko-kozackie straciły osłonę swych skrzydeł. Armia rosyjsko-kozacka została osaczona. Polska piechota, jazda i artyleria współdziałając ze sobą doprowadziły do stworzenia wyłomu w taborze armii rosyjsko-kozackiej. Przez moment zanosiło się na klęskę podobną do [[Bitwa pod Beresteczkiem|beresteckiej]], jednak rozpaczliwy kontratak Chmielnickiego uratował Rosjan i Kozaków od katastrofy. Pod osłoną ognia artyleryjskiego z 4 ocalałych dział (resztę<ref>według Małej Encyklopedii Wojskowej Polacy zdobyli podczas szturmu 21 dział</ref> zdobyli Polacy podczas szturmu) Chmielnicki przesunął tabor w kierunku glinkowskich wzgórz. W dniach [[30 stycznia]] i [[31 stycznia]] Rosjanie i Kozacy przeprowadzili dwie wycieczki, które jednak zostały odparte. Rankiem [[1 lutego]] Chmielnickiemu udało się przebić do Ochmatowa i oswobodzić Puszkarenkę. Po tym sukcesie wycofał się na Buki. Pozbawieni pomocy ze strony Tatarów Polacy nie zdołali zatrzymać maszerującego taboru rosyjsko-kozackiego. Ostatecznie bitwę wygrała strona polsko-tatarska, jednak Kozacy i Rosjanie zdołali wyrwać się z potrzasku. Po bitwie Potocki z piechotą i artylerią wycofał się do [[Lwów|Lwowa]], a jazda pod wodzą [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] ruszyła wraz z Tatarami w celach pacyfikacyjnych na Ukrainę.

 

*[[Konflikty zbrojne w dziejach ludzkości|słynne bitwy]]

*[[Ochmatów]]

*[[Bitwa pod Ochmatowem (1644)]]

 

*Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I

*Leszek Podhorodecki "Wazowie w Polsce", Warszawa 1985, ISBN 83-205-3639-1, str. 366

 

<references/>

 

[[Kategoria:Bitwy wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667|Ochmatowem (1655), Bitwa pod]]

 

[[uk:Охматівська битва 1655]]