Humphrey Lyttelton: Różnice pomiędzy wersjami

Był wnukiem [[Charles Lyttelton, 8. wicehrabia Cobham|8. wicehrabiego Cobham]], jednak jego ojciec - jako drugi z lordowskich synów - nie mógł liczyć na sukcesję tytułu i musiał zadowolić się pracą wychowawcy w szkolnym internacie. Humphrey miłością do jazzu zapałał jeszcze jako uczeń słynnej szkoły dla chłopców w swoim rodzinnym Eton, tam też (w [[1936]]) założył swój pierwszy zespół, którego perkusistą był późniejszy słynny dziennikarz, [[Ludovic Kennedy]]. Po szkole pracował w przemyśle stalowym, co ukształtowało jego raczej lewicowe poglądy polityczne. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] został zmobilizowany i walczył we [[Włochy|Włoszech]]. W [[1945]], podczas uroczystości z okazji zakończenia wojny, po raz pierwszy wystąpił publicznie jako trębacz. Po demobilizacji przez 2 lata studiował grafikę. Następnie od [[1949]] do [[1956]] pracował jako rysownik w redakcji [[Daily Mail]].

 

 

Równolegle w [[1967]] rozpoczął pracę w [[BBC Radio 2]], gdzie został prowadzącym swojego autorskiego pasma jazzowego pod nazwą ''Best of Jazz''. Prowadził ten program co tydzień przez 40 lat. W kwietniu [[2007]] ogłosił, iż zamierza ograniczyć swoje radiowe występy do dwóch kwartałów w roku, by mieć więcej czasu na inne projekty. Od tego czasu ''Best of Jazz'' produkowane było w trwających po trzy miesiące i emitowanych dwa razy do roku seriach. W marcu [[2008]] postanowił całkowicie wycofać się z prowadzenia programu. W [[1972]] został także prowadzącym programu komediowego ''I'm Sorry I'Haven't a Clue'', emitowanego aż do jego śmierci na antenie [[BBC Radio 4]]. Audycja ta dała mu popularność również poza środowiskiem miłośników jazzu. Był również autorem 10 książek, w których historia jego własnego życia przeplata się z historią jazzu.

 

 

 

{{Przypisy}}