Ciekły hel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m próba wyjaśnienia delokalizacji w przestrzeni pędów, drobne redakcyjne |
drobne poprawki, drobne merytoryczne |
||
Linia 5:
Izotop helu <sup>4</sup>He po raz pierwszy skroplił [[Kamerlingh Onnes]] [[10 lipca]] [[1908]] roku. Ciekły <sup>4</sup>He jest stosowany w [[kriogenika|kriogenice]]; jest używany do chłodzenia [[nadprzewodnik|nadprzewodzących]] [[magnes]]ów stosowanych w spektroskopii [[MRI]] i [[NMR]].
Temperatura skraplania helu jest bardzo niska dlatego, że przyciąganie pomiędzy atomami jest bardzo słabe. Oddziaływania międzycząsteczkowe są słabe, ponieważ hel jest [[gazy szlachetne|gazem szlachetnym]], a więc układem
Niewielka masa powoduje, że energia drgań zerowych wokół położenia równowagi osiąga relatywnie znaczne wartości. Lokalizacja atomów helu w przestrzeni położeń (potrzebna do utworzenia kryształu) powoduje delokalizację atomów helu w przestrzeni pędów, co powoduje "ucieczkę" atomów helu z położenia równowagi. Zachowanie takie wyjaśnia [[mechanika kwantowa|kwantowomechaniczna]] [[zasada nieoznaczoności]] Heisenberga. Dopiero wzrost ciśnienia, powodujący wzrost stromości potencjału oddziaływań międzyatomowych, może spowodować lokalizację atomów helu wystarczającą do utworzenia kryształu. Pod ciśnieniem atmosferycznym hel pozostałby ciekły nawet w temperaturze [[zero bezwzględne|zera bezwzględnego]]. W wystarczająco niskiej temperaturze, zarówno <sup>3</sup>He jak i <sup>4</sup>He przechodzą w stan [[nadciekłość|nadciekły]] (zobacz tabelę poniżej).
| |||