Siemowit II: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Zuber (dyskusja | edycje)
m poprawa linków
m Zmiana linku ze strony przekierowującej Bolesław Jerzy Trojdenowicz na Bolesław Jerzy II przy pomocy Popups
Linia 6:
Po [[20 kwietnia]] [[1313]] (tj. po śmierci Bolesława II) nastąpił nowy podział [[Mazowsze|Mazowsza]]. Tym razem Siemowit II, jako najstarszy otrzymał środkową część dziedzictwa ze stolicą w [[Rawa Mazowiecka|Rawie Mazowieckiej]]. Młodsi [[Trojden I]] i [[Wacław płocki|Wacław]] otrzymali odpowiednio dzielnice ze stolicami w [[Czersk (powiat piaseczyński)|Czersku]] i [[Płock|Płocku]]. Podział ten w pełni nie zadowolił nikogo, w związku z czym w [[1316]] doszło do krótkotrwałej wojny pomiędzy braćmi. Szczegółów konfliktu niestety nie znamy.
[[grafika:Mazowsze1313.png|right|thumb|200px|podział Mazowsza<br>([[1313]]-[[1345]])]]
W polityce zewnętrznej Siemowit II starał się umiejętnie lawirować pomiędzy potężnymi sąsiadami - [[Polska|Polską]] [[Władysław I Łokietek|Władysława Łokietka]], [[Zakon krzyżacki|zakonem krzyżackim]], [[Litwa|Litwą]] i [[Czechy|Czechami]]. Polityka takowa wyrażała się m.in. w częstych zmianach sojuszów. Początkowo Siemowit, razem z braćmi oparł się na Władysławie Łokietku, z którym wspólnie w [[1323]] wprowadzili do [[Halicz (miasto)|Halicza]] syna Trojdena - [[Bolesław Jerzy TrojdenowiczII|Bolesława Jerzego II]]. Kontynuacją tej współpracy było włączenie się dwa lata później książąt mazowieckich do organizowanej przez Łokietka koalicji [[Brandenburgia|antybrandenburskiej]].
 
W [[1326]] Siemowit II doprowadził do nagłej zmiany polityki zawierając z Krzyżakami układ w [[Brodnica|Brodnicy]], gdzie wielki mistrz gwarantował niezależność i integralność Mazowsza. Fakt paktowania z Krzyżakami nie spodobał się jednak Władysławowi Łokietkowi, który jeszcze w tym samym roku z pomocą litewską uderzył na dzielnice Siemowita, Trojdena i Wacława. Wojna poza zniszczeniem części Mazowsza nie przyniosła Łokietkowi żadnego realnego sukcesu, co więcej konflikt stworzył groźbę trwałego związania się książąt z wrogami Polski - zakonem bądź Czechami.