Ministerstwo Spraw Wojskowych: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
m drobne
Linia 1:
'''Ministerstwo Spraw Wojskowych (M.S.Wojsk.)''' - polski naczelny organ administracji państwowej powołany do kierowania i administrowania siłami zbrojnymi [[II Rzeczpospolita Polska|II RP]] w czasie pokoju i przygotowania ich do działań na wypadek wojny, w latach [[1918]]-[[1942]]. <ref>W innych krajach występował pod różnymi nazwami, np.: ministerstwo wojny, obrony, sił zbrojnych.</ref>
 
 
[[26 października]] [[1918]] [[Rada Regencyjna|Rada Regencyjna Królestwa Polskiego]] poleciła przekształcić Komisję Wojskową w Ministerstwo Spraw Wojskowych. <ref>Monitor Polski Nr 191 z 02.11.1918 r.</ref>
Linia 6 ⟶ 5:
Według [[Konstytucja marcowa|Konstytucji marcowej]] [[1921]] MSWojsk. było jedynym organem dowodzenia siłami zbrojnymi. Ustalona w 1921 struktura przetrwała z małymi zmianami do [[1926]]. Ministrowi podlegał Sztab Generalny z oddziałami. Ministrowi podlegali bezpośrednio inspektorzy armii (od [[1923]]) i rodzajów broni, szef Wojskowej Kontroli Generalnej, kierownictwo Marynarki Wojennej, Gabinet MSWojsk. oraz siły zbrojne poprzez dowódców Okręgów Korpusów. W 1923 zostało utworzone stanowisko II wiceministra, któremu podporządkowano rodzaje broni i ich fachowe departamenty.
 
Po [[przewrót majowy|przewrocie majowym]] J. Piłsudskiego, na mocy dekretu Prezydenta RP z 6 sierpnia [[1926]] kierownictwo siłami zbrojnymi zostało rozbite na tzw. tor pokojowy i wojenny. MSWojsk. straciło swe dawne znaczenie z chwilą powołania przez Piłsudskiego [[Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych|Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych]] (GISZ), do którego włączono szereg komórek z MSWojsk., przede wszystkim Sztab Generalny. Zmiany te usankcjonowała prawnie [[Konstytucja kwietniowa|Konstytucja kwietniowa]] z [[1935]] i [[dekret]] Prezydenta RP z [[9 maja]] [[1936]], w myśl którego minister spraw wojskowych dowodził i administrował siłami zbrojnymi w czasie pokoju, zgodnie z dyrektywami GISZ, poprzez dwóch wiceministrów i bezpośrednio podległe mu komórki.
 
I wiceminister zajmował się pokojową organizacją wojska oraz jego wychowaniem i wyszkoleniem, a także dyscypliną i bezpieczeństwem. Podlegały mu bezpośrednio [[związek taktyczny|wielkie jednostki]] broni głównych ([[piechota|piechoty]], [[Kawaleria II RP|kawalerii]] i [[Artyleria II RP|artylerii]]). Pomocnikiem wiceministra był jego zastępca. Fachowymi organami dowodzenia I wiceministra były: