Eufemia Odonicówna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Zuber (dyskusja | edycje)
m poprawa linków
Zuber (dyskusja | edycje)
m ort.
Linia 4:
Była córką [[Władysław Odonic|Władysława Odonica]] i jego żony Jadwigi, której pochodzenie pozostaje dyskusyjne<ref>Pogląd o pomorskim rodowodzie Jadwigi reprezentowali m.in. Oswald Balzer, ''Genealogia Piastów'', Kraków 1895, s. 221, Włodzimierz Dworzaczek, ''Genealogia'', Warszawa 1959, tablica 2, 17 i początkowo też Kazimierz Jasiński, ''Uzupełnienia do genealogii Piastów'', Studia Źródłoznawcze, 5 (1960), s. 100. Obecnie z teorią jakoby Jadwiga pochodziła z rodu Przemyślidów i była córką zdetronizowanego księcia morawskiego Świętopełka wyszedł Norbert Mika, ''Imię Przemysł w wielkopolskiej linii Piastów. Niektóre aspekty stosunków książąt wielkopolskich z Czechami do połowy XIII wieku'', w: Przemysł II. Odnowienie Królestwa Polskiego pod red. Jadwigi Krzyżaniakowej, Poznań 1997, s. 247-255.</ref>. Nie jest znana data jej narodzin. Wiadomo jedynie, że przyszła na świat 30. XIII wieku i była prawdopodobnie najmłodszym dzieckiem.
 
W [[1251]] roku poślubiła swojego kuzyna [[Władysław opolski|Władysława]], księcia opolsko-raciborskiego. Małżonkowie byli ze sobą spokrewnieni w czwartym stopniu według komputacji kanonicznej. Wiadomość o niezbędnej papieskiej dyspensie nie zachowała się, choć niewątpliwie sprawę musiano wówczas załatwić pozytywnie<ref>Aleksander SwierzawskiSwieżawski, Przemysł. Król Polski, Warszawa 2006, s. 57, Kazimierz Jasiński, Genealogia Piastów Wielkopolskich ..., s. 47.</ref>. Małżeństwo to miało na celu unormowania stosunków między Piastami wielkopolskimi i opolskimi wobec utraty przez Władysława w [[1244]] [[Księstwo Kaliskie|Księstwa Kaliskiego]] na rzecz [[Przemysł I|Przemysła I]] brata Eufemii.
 
W [[1258]] razem z mężem i synami Eufemia ufundowała klasztor [[Cystersi|cystersów]] w [[Rudy Raciborskie|Rudach]] <ref>Jerzy Horwat, Eufemia, w: Książęta i księżne Górnego Śląska, pod red. Antoniego Barciaka, Katowice 1995, s. 41.</ref>. Z kolei w [[1281]] wyraziła zgodę na nadanie [[Premonstratensi|premonstratensom]] 100 frankońskich łanów ziemi w [[Lubno|Lubnie]] <ref>Krzysztof Ożóg, Eufemia w: Piastowie. Leksykon biograficzny, Kraków 1999, s. 149.</ref>.