Bitwa nad Kagułem: Różnice pomiędzy wersjami

Bitwa nad rzeką [[Kaguł (rzeka)|Kaguł]] (lewy dopływ Dunaju) koło miejscowości [[Wulkaneszty]] (obecnie Mołdawia) była najważniejszą bitwą w tej wojnie i jedną z największych bitew [[XVIII wiek]]u. [[Rosja|Rosyjski]] wódz [[ Piotr Aleksandrowicz Rumiancew|Piotr Rumiancew]] dowodząc 1 armią odniósł znakomite zwycięstwo nad znacznie silniejszą liczebnie armią [[Imperium Ottomańskie|turecką]].

Armia turecka dowodzona przez wielkiego wezyra Halil-beja (50 000 [[piechota|piechoty]], 100 000 [[jazda|jazdy]], 180<ref>Mała Encyklopedia Wojskowa; 130 dział; Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia</ref> [[działo|dział]]) zajmowała mocną pozycję na wschodnim brzegu rzeki [[Kaguł (rzeka)|Kaguł]]. Ponadto w odległości 20 km stała [[Chanat krymski|armia Tatarów krymskich]] w sile do 80 000 zołnierzy<ref>Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia</ref>, która zadrażała tyłom armii rosyjskiej. Wódz turecki zamierzał zaatakować armię [[Rosja|rosyjską]] Rumiancewa (33 000<ref>Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia; 17 000; Mała Encyklopedia Wojskowa</ref> piechoty, 5000 jazdy, 118 dział), mając nadzieję na łatwe zwycięstwo nad znacznie mniej licznym przeciwnikiem. Rumiancew wydzielił dla przykrycia tyłów swej armii 11 tysięczny oddział, a z pozostałymi siłami 27 tys. żołnierzy i 118 dział, ubiegł Turków i w nocy na [[1 sierpnia]] ruszył w stronę ich pozycji. Armię swą uszykował w 5 czworoboków piechoty, między którymi znajdowała się jazda. Czworobokami atakował armię turecką z z frontu, skrzydeł i tyłu. Wódz turecki widząc zbliżających się Rosjan około 5 rano rzucił do natarcia swą jazdę. Po trzech godzinach walk jazda turecka została odparta, głównie za sprawą ognia dział i piechoty. Doszło do wymiany ognia artyleryjskiego, po którym Rosjanie ruszyli do natarcia na obóz turecki. Turcy po odparciu Rosjan wykonali kontruderzenie, wdzierając się w rosyjski czworobok prawego skrzydła. Trudną sytuację uratowała [[szarża]] jazdy rosyjskiej. [[Janczarzy]] zostali odrzuceni z powrotem do własnego obozu. Rosjanie natychmiast ruszyli do generalnego natarcia, przełamując turecką obronę. Armia turecka rzuciła się do ucieczki. Turcy stracili około 20 000 zabitych i rannych oraz 140 dział, Rosjanie natomiast 1500 zabitych i rannych. Dnia [[3 sierpnia]] Rumiancew dopadł uciekających Turków na przeprawie przez [[Dunaj]], zadając im dalsze poważne straty i powodując ich bezwładna ucieczkę. Wojska Rumiancewa zdobyły nad Dunajem 30 armat i obozy.