Jakub Dembiński: Różnice pomiędzy wersjami

[[Szymon Starowolski]] w swym dziele ''Sarmatiae Bellatores'' (pełna nazwa polska: ''Wojownicy sarmaccy, czyli pochwały mężów słynących męstwem wojennym w pamięci naszej lub naszych pradziadów'') z roku [[1631]] tak o nim pisał ''...był poważny, stanowczy, surowy, a często pełen miłosierdzia. Miał bardzo rzadką właściwość: przystępność nie umniejszała jego powagi, a surowośc miłości. Umarł w podeszłym wieku: szczątki jego przewieziono do Krakowa, by zożyćzłożyć w grobie ojca, i tam odbył się pogrzeb. Przyjaciele płaczem i okrzykami okazywali swój ból. Ozdóbmy jego grób napisem: '''Tu spoczywa starosta krakowski Jakub z Dębna, najpierw podskarbi, potem kanclerz wielki Korony Polskiej. Mąż ów umiał sprostać wszystkim obowiązkom, jakie mu życie wskazywało. Gardził bogactwem, wytrwały był w dobrym, stały, nie znający bojaźni. Całe życie spędził prowadząc wojny i biorąc udział w rządach Rzecząpospolitą. Najpierw zdobył sławę zwycięstwem pod Wałczem i poselstwami, jakie odbywał dla Ojczyzny. W podeszłym wieku uległ wyrokom losu. Zostawił niezwykle rzadki przykład senatorskiej roztropności'''.

Do [[Średniowiecze|średniowiecznych]] międzynarodowych dokumentów zwykle przywieszano bardzo dużo pieczęci. Traktat toruński z dnia [[19 października]] [[1466]] roku, kończący [[Wojna trzynastoletnia|wojnę trzynastoletnią]] miał imponującą liczbę 114 pieczęci, z których do dziś zachowało się 61. Wśród nich znajduje się pieczęć Jakuba z Dębna. W polu pieczęci na pochylonej tarczy widnieje herb [[Odrowąż (herb szlachecki)|Odrowąż]]. Tarcza zwieńczona hełmem z [[labry|labrami]] i [[Klejnot herbowy|klejnot]], w którym kita z trzech kosów [[paw]]ich, przeszyty w pas rogaciną zatkniętą na ogniwie jak w polu tarczy. Napis wykonany małymi literami [[gotyk|gotyckimi]] (miniskułą) brzmi: „'''s(igillum) * jacobi * de * dambno'''.