Plan Younga: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Loveless (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: it:Piano Young
poprawa szyku stylistycznego, zdanie było kalką z angielskiego i nie brzmiało logicznie po polsku
Linia 1:
'''Plan Younga''', tak nazwano nowy plan spłat reparacji niemieckich, opracowany w [[1929]] roku przez międzynarodową komisję rzeczoznawców pod przewodnictwem [[Owen Young|Owena Younga]], który stał się podstawą do rokowań nad sprawą reparacji niemieckich na pierwszej ([[6 sierpnia]] — [[31 sierpnia]] [[1929]]) i drugiej ([[4 stycznia]] — [[20 stycznia]] [[1932]]) konferencji w [[Haga|Hadze]]. Po przeprowadzeniu zmian mocarstwa przedstawiły Plan Younga Niemcom, których parlament przyjął go uchwałą z [[12 marca]] [[1930]]. Z tą chwilą upadła moc obowiązująca [[Plan Dawesa|Planu Dawes'a]]. Na mocy Planu Younga zobowiązały się Niemcy do spłat reparacji w ciągu 59 lat, w ogólnej sumie 115,447,000.000 RM. Sumą tą objęto odszkodowania wojenne dla [[Ententa|Ententy]] i Stanów Zjednoczonych, koszty odbudowy oraz oprocentowanie i spłatę pożyczki [[Charles Gates Dawes|Dawes'a]]. Sumy reparacyjne wpłacać miały Niemcy do utworzonego w tym celu Banku Reparacyjnego z siedzibą w [[Bazylea|Bazylei]]. Na podstawie Planu Younga otrzymały Niemcy obniżenie sumy reparacyjnej, oraz anulowanie postanowień o zabezpieczaniu i zastawach. Wycofano też z Niemiec międzynarodowe komisje kontrolne. Plan Younga nie załatwił ostatecznie sprawy reparacyjnej. Położenie gospodarcze Niemiec pogorszyło się z wiosną [[1931]], co spowodowałosprawiło, prezydentaże prezydent Stanów Zjednoczonych [[Herbert Hoover|HooveraHoover]] (pod naciskiem kapitalistów amerykańskich i na skutek telegraficznej prośby [[Paul von Hindenburg|Hindenburga]]) do wystąpieniawystąpił [[20 czerwca]] [[1931]] z projektem rocznego moratorium na wypłaty reparacyjne. Z końcem 1931 rzeczoznawcy Banku Reparacyjnego orzekli, że Niemcy nie są w stanie płacić rat według Planu Younga. Raport ten stał się podstawą konferencji w [[Lozanna|Lozannie]] od [[16 czerwca]] [[1932]], która po długich naradach załatwiła ostatecznie sprawę reparacyjne. Dawna [[Ententa]] zrzekła się należnych jej sum reparacyjnych, w zamian za co Niemcy wpłaciły do Banku Reparacyjnego jednorazowo 3 miliardy RM. w bonach, jako globalną sumę reparacji.
 
[[Kategoria:Historia Niemiec]]