Teofil Lenartowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dlaczego kalina do komoroskiego linkuje? |
uzupełnienie |
||
Linia 4:
Związany ze środowiskiem [[Cyganeria warszawska|cyganerii warszawskiej]], współpracownik [[Oskar Kolberg|Oskara Kolberga]] i [[Roman Zmorski|Romana Zmorskiego]], uczestnik konspiracji i powstania 1848 roku. Na emigracji wykładał literaturę słowiańską. Tworzył wiersze patriotyczne i religijne, poematy historyczne oraz liryki oparte na folklorze [[Mazowsze|mazowieckim]] a także rzeźby portretowe, nagrobki. Przyjaźnił się z [[Elżbieta Bośniacka|Elżbietą Bośniacką]].
Został pochowany w [[Krypta Zasłużonych na Skałce|Krypcie Zasłużonych na Skałce]] w Krakowie.
Najbardziej znanym jego wierszem jest "Złoty kubek" - oparty na staropolskiej kolendzie utwór, w którym dziecko prosi "Złotniczeńka" o zrobienie złotego kubka ze złotych jabłek opadłych ze złotej jabłoni. Kubek ma być zdobiony obrazami przedstawiającymi wyidealizowaną polską wieś. O wierszsu pochlebnie wypowiadał się Norwid, a Maria Pawlikowska-Jasnorzewska nawiązuje do "Złotego kubka" w wierszu "Lenartowicz"
Napisał między innymi: "Dwaj Towiańczycy", w ktorym opisujący śmierć [[Michał Szweycer| Michała Szweycera]] (przez pomyłkę nazywając go Ludwikiem Szwejcerem) i [[Adolf Rozwadowski| Adolfa Rozwadowskiego]], "Moje strony", [[Kalina]]", "Tęsknota", "Wiersz do poezji", "Duch sieroty", "Jan Kochanowski", "Lirnik. Baśń", "Łzy", "Czajka", "Pustota", "O powrocie do kraju", "Zaproszenie", "Staruszek".
| |||