Albert Portas: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: ujednolicenie linku do profilu na stronie ATP Tour |
m poprawa linków |
||
Linia 1:
'''Albert Portas Soy''' (ur. [[15 listopada]] [[1973]] w [[Barcelona|Barcelonie]])
Karierę zawodową rozpoczął w [[1994]], rok później był w pierwszym półfinale turnieju z cyklu ''ATP Tour'' w [[Praga|Pradze]] (pokonał m.in. [[Karol Kucera|Karola Kucerę]] i [[Karim Alami|Karima Alamiego]]). W [[1997]] przegrał w finale turnieju w [[Barcelona|Barcelonie]] z [[Albert Costa|Albertem Costą]]; był to pierwszy finał ''ATP Tour'' z udziałem dwóch Katalończyków. Miesiąc później debiutował w [[Wielki Szlem (tenis)|wielkoszlemowym]] [[French Open]] i doszedł do III rundy, gdzie przegrał po zaciętym meczu (6:8 w piątym secie) z Belgiem [[Filip Dewulf|Filipem Dewulfem]]. Latem 1997 w drodze do półfinału w [[Stuttgart|Stuttgarcie]] wyeliminował mistrza kortów ziemnych Austriaka [[Thomas Muster|Mustera]]. W [[1998]] był w półfinale w Barcelonie, wygrał turniej challengerowy w [[Kair]]ze oraz doszedł do finałów w dwóch innych challengerach. Po raz drugi w finale ''ATP Tour'' był w [[1999]] w [[San Marino]], gdzie przegrał z rodakiem [[Galo Blanco]].
W sezonie [[2000]] Portas mógł pochwalić się dwoma półfinałami turniejowymi oraz III rundą [[Wimbledon]]u. Rok [[2001]] okazał się najlepszym w jego karierze - osiągnął finał w [[Sopot|Sopocie]] (przegrał z [[Tommy Robredo|Robredo]]), półfinały w Vina del Mar, Estoril i [[Palermo]] oraz kilka ćwierćfinałów, a przede wszystkim niespodziewanie triumfował w prestiżowym ''German Open'' w [[Hamburg]]u. W imprezie tej przeszedł najpierw eliminacje, by w głównym turnieju pokonać takich graczy, jak [[Władimir Wołczkow]], [[Magnus Norman]] (nr 9 ATP), [[
W kolejnych latach odnosił sukcesy głównie w cyklu challengerów (m.in. doszedł do finału w [[Szczecin]]ie w [[2003]], przegrywając z Chilijczykiem [[Nicolas Massu|Nicolasem Massu]]). W turniejach ''ATP Tour'' występy kończył zazwyczaj na pierwszych rundach, ale w [[Monte Carlo]] w 2003 pokonał wysoko notowanego [[Andy Roddick]]a. Jako deblista wygrał jeden turniej oraz był w dalszych dwóch finałach, a w kwietniu 2003 zajmował 56. miejsce w światowym rankingu gry podwójnej.
|