W metodzie tej, całkowite pasmo, które przeznaczone jest do transmisji, podzielone zostaje na przedziały częstotliwości tzw. kanały o określonej szerokości (rys.1), które mogą być używane w indywidualnej transmisji między dwoma dowolnymi użytkownikami systemu. Mogą tez być stosowane w trybie rozsiewczym. Szerokość wydzielonych przedziałów częstotliwościowych musi być niewielka, aby można było stworzyć jak najwięcej kanałów, a tym samym, aby maksymalnie duża liczba osób mogła w tym samym czasie korzystać z systemu. Jednocześnie przedziały częstotliwościowe muszą być na tyle szerokie, aby zapewnić jakość [[transmisja|transmisji]] na pewnym, ściśle ustalonym poziomie. Specjalny mechanizm kontroluje, aby w danym momencie z konkretnego kanału korzystał tylko jeden użytkownik. Nie ma alternatywnej metody wielodostępu w przypadku transmisji o charakterze analogowym, ponieważ tylko FDMA gwarantuje nieprzerwany dostęp do medium transmisyjnego, wymagany w przypadku transmisji sygnałów analogowych. Charakterystyczną cechą wielodostępu z podziałem częstotliwości jest występowanie, w dzielonym paśmie, specjalnych [[pasmo ochronne w technice wielodostępowej|pasm ochronnych]] pomiędzy wydzielonymi przedziałami. Pasma ochronne, są to odstępy pomiędzy wyselekcjonowanymi kanałami służące zwiększeniu niezawodności. Gdyby nie było tych marginesów bezpieczeństwa a kanały przylegałyby bezpośrednio do siebie, to mogłoby się zdarzyć, że transmisja z jednego przedziału częstotliwości zakłócałaby transmisję w sąsiednim przedziale. Występowanie pasm ochronnych zmniejsza możliwą ilość wydzielonych kanałów częstotliwości i obniża efektywność widmową systemu. Nadajniki i odbiorniki stosowane w systemach opartych na FDMA muszą być wyposażone w wysokiej jakości strome [[filtr]]y kanałowe, które po stronie nadawczej kształtują widmo nadawanego sygnału w taki sposób, aby mieściło się ono w paśmie kanału. Po stronie odbiorczej, zadanie filtrów polega na wydzieleniu widma sygnału z określonego kanału, równocześnie ograniczając wszelkie niepożądane sygnały, którymi są zakłócenia od innych kanałów i szumów spoza pasma. Należy dążyć do tego, aby sąsiadujące ze sobą kanały miały moce na podobnym poziomie, gdyż w przeciwnym wypadku stłumione listki boczne kanału odbieranego z dużą mocą, mogą być na podobnym poziomie z poziomem listka głównego kanału odbieranego z mniejsza mocą w tym samym paśmie. Zaistniała sytuacja może prowadzić do znaczącego spadku jakości odbioru sygnału słabego. Aby temu zapobiec wymagana jest regulacja mocy transmitowanych sygnałów.
