Sławków (województwo śląskie): Różnice pomiędzy wersjami

 

==Historia==

Sławków jest jednym z najstarszych [[miasto|miast]] w [[Polska|Polsce]]. Nie jest jednak znana dokładna data uzyskania przez niego [[prawa miejskie|praw miejskich]]. Z pośrednich źródeł historycznych wiadomo tylko, że musiało to nastąpić między rokiem [[1279]] a [[1286]], skoro w dokumencie wystawionym przez [[Bolesław Wstydliwy|Bolesława Wstydliwego]] w [[1279]] r. Sławków nazywany jest jeszcze [[wieś|wsią]] (''villa episcopalis''), a w datowanej na [[30 listopada]] [[1286]] r. ugodzie biskupa [[Paweł z Przemankowa|Pawła z Przemankowa]] z księciem [[Leszek Czarny|Leszkiem Czarnym]] pojawia się już jako [[miasto]] (''civitas''). Za datę otrzymania przez Sławków [[prawa miejskie|praw miejskich]] przyjęto więc umownie rok [[1286]]. Miasto leżało na ważnym [[szlak handlowy|szlaku handlowym]] z [[Kraków|Krakowa]] do [[Wrocław|Wrocławia]], będącym częścią dłuższych szlaków łączących wschód z zachodem [[Europa|Europy]] (znad [[Morze Czarne|Morza Czarnego]] do [[Norymberga|Norymbergi]] i z [[Kijów|Kijowa]] do [[Praga|Pragi]]). W [[XIV]] w. nastąpił początek stopniowego upadku pozycji Sławkowa, związany przede wszystkim z wyczerpywaniem się złóż [[kruszce|kruszców]] (jeszcze w [[XIII]] i [[XIV]] wieku Sławków był znanym ośrodkiem [[górnictwo|górnictwa]] [[srebro|srebra]] i [[ołów|ołowiu]]), a także z trapiącymi miasto [[pożar|pożarami]] i najazdami. W szczególności w [[1455]] r. Sławków stał się ofiarą napadu nieopłaconych zaciężnych wojsko polsko-morawskich, które zniszczyły m.in. zamek i rezydencję biskupów. Jednocześnie rolę lokalnego centrum i miejsca wydobycia [[kruszce|kruszców]] zaczął stopniowo przejmować [[Olkusz]]. Co prawda w [[XVI]] w. nastąpił w Sławkowie powtórny okres rozwoju [[górnictwo|górnictwa]] [[kruszce|kruszców]], jednak nie rozwinęło się już ono na większą skalę, a zniszczenia z czasu [[potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] ostatecznie przypieczętowały upadek miasta. W [[1673]] r. Sławków liczył zaledwie 720 mieszkańców. W [[XVIII]] wieku funkcjonowały w Sławkowie jeszcze prawdopodobnie kopalnie, skoro w [[1758]] r. biskup krakowski [[Andrzej Stanisław Załuski]] ufundował tu [[szpital]] górniczy, stopniowo jednak głównym zajęciem mieszkańców zaczęło się stawać [[rolnictwo]]. Obok niego działały nieliczne manufaktury (płócienna, obrusowa, sukienna i kapeluszy), a w latach [[1785]] – [[1790]] również założona i prowadzona przez [[Hipolit Kownacki|Hipolita Kownackiego]] huta rudy ołowianej. W okresie zwierzchności [[biskupi krakowscy|biskupów krakowskich]] Sławków pozostawał centrum tzw. [[klucz (majątek ziemski)|klucza]] sławkowskiego, letnią rezydencją biskupią oraz siedzibą [[dekanat|dekanatu]] obejmującego pierwotnie 25 [[parafia|parafii]], w tym m.in. w [[Olkusz|Olkuszu]], [[Chrzanów|Chrzanowie]], [[Będzin|Będzinie]], [[Siewierz|Siewierzu]], [[Mysłowice|Mysłowicach]] i [[Bytom|Bytomiu]]. W [[1789]] r., gdy na mocy ustawy [[Sejm Czteroletni|Sejmu Czteroletniego]] nastąpiła [[sekularyzacja]] biskupiego [[księstwo siewierskie|księstwa siewierskiego]], przejęto na rzecz [[skarb państwa|skarbu państwa]] dobra [[klucz (majątek ziemski)|klucza]] sławkowskiego. W [[1790]] r. Sławków liczył 1467 mieszkańców. Warto dodać, że w odróżnieniu od niektórych sąsiednich miast (jak np. [[Będzin]] czy [[Olkusz]]), była to ludność wyłącznie [[chrześcijaństwo|chrześcijańska]], gdyż w Sławkowie, jako mieście biskupim, zabronione było osiedlać się [[Żydzi|Żydom]]. Jednakże po [[sekularyzacja|sekularyzacji]] dóbr biskupich liczba żydowskich mieszkańców Sławkowa wzrastała ciągle aż do samego początku [[I wojna światowa|pierwszej wojny światowej]]. W [[1808]] r., Sławków liczył 1612 mieszkańców, w tym 12 [[Żydzi|Żydów]]. Dalszy wzrost liczebny żydowskiej populacji Sławkowa wiąże się ze znalezieniem się miasta w [[strefa osiedlenia|strefie osiedlenia]]. O ile w [[1820]] r. wśród 2003 mieszkańców Sławkowa było 21 [[Żydzi|Żydów]] (1,05%), to pod koniec [[XIX]] w., w [[1897]] r. (według danych rosyjskiego [[spis statystyczny|spisu powszechnego]] z [[23 stycznia]] tego roku), na ogólną liczbę 4226 mieszkańców [[Żydzi|Żydów]] było już 714 (16,9%). W następstwie [[III rozbiór Polski|trzeciego rozbioru Polski]] ([[1795]]) Sławków wszedł w skład [[Zabór austriacki|zaboru austriackiego]], jednak już wkrótce potem, w wyniku [[Wojna polsko-austriacka|wojny polsko-austriackiej]] z [[1809]] r. włączony został do [[Departament (Księstwo Warszawskie)|departamentu]] krakowskiego [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]]. Od [[1815]] r. pozostawał w granicach [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Kongresowego]], gdzie najpierw ([[1816]] – [[1837]]) przynależał administracyjnie do [[Województwo krakowskie (Królestwo Polskie)|województwa krakowskiego]], a od [[1837]], kiedy [[województwo|województwa]] [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Kongresowego]] zastąpione zostały [[gubernia|guberniami]], do [[gubernia krakowska|guberni krakowskiej]] (w [[1841]] r. przemianowanej na [[gubernia kielecka|kielecką]]). W latach [[1845]] – [[1867]] wchodził w skład [[gubernia radomska|guberni radomskiej]] ([[Język rosyjski|ros.]]: ''Радомская губерния''), a po jej podziale w roku [[1867]] r., [[gubernia kielecka|guberni kieleckiej]] ([[Język rosyjski|ros.]]: ''Келецкая губерния''). W [[1869]] roku utracił prawa miejskie, które odzyskał dopiero w [[1958]] roku.