Zbigniew Skłodowski: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się [[1 stycznia]] [[1920]] r. w majątku [[Towianki]] gm.[[Szaty]] pow.[[Kiejdany]] na [[Litwa Kowieńska|Litwie Kowieńskiej]] w rodzinie ziemiańskiej o tradycjach patriotycznych. Ojciec Stanisław Skłodowski był rzeźbiarzem, ochotnikiem legionistą [[1 Pułk Ułanów Krechowieckich|1 Pułku Ułanów Krechowieckich]], matka Zofia z Abramowiczów pielęgniarką chirurgiczną. Miał dwie młodsze siostry - Kalinę i Sławę.

Początkowo naukę pobieral w domu, następnie w [[1935]]r. zdał egzaminy do polskiego [[gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Kownie]]. Tam rozpoczął dzialalność w szeregach nielegalnego, polskiego harcerstwa. Brał udział w obozach instruktorskich organizowanych w Polsce - w 1936r1936 r. w [[Brenna|Brennej]] dla Polskiego Harcerstwa Zagranicznego i w 1937r1937 r. w [[Spała|Spale]]. Założył drużynę im. Ks. Józefa Poniatowskiego w gimnazjum w Kownie, następną w polskim gimnazjum w [[Wiłkomierz|Wiłkomierzu]] i przejął opiekę nad drużyną w [[Poniewież|Poniewieżu]]. Przyczynił się do powstania dwóch polskich drużyn harcerskich na wsiach w okolicach [[Kowno|Kowna]] i Kiejdan. Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] wspólnie z [[Tadeusz Kognowicki|Tadeuszem Kognowickim]] organizował pomoc uchodźcom z Polski. W latach 1939-1940, do chwili likwidacji polskiego gimnazjum wydawał pisemko "Zarzewie", dwutygodnik, którego był redaktorem, a które miało za cel krzewienie ducha polskiego wśród młodzieży. W czasie okupacji Litwy przez Związek Radziecki Zbigniew Skłodowski organizował przerzuty żołnierzy zagrożonych represjami ze strony sowieckiej na tereny okupowanej przez Niemców Polski. "Rada Starszych" harcerstwa wiosną 1940r. w tajnym glosowaniu wybrała go na swego przywódcę. Stał się dowódcą Szarych Szeregów na Litwie, organizacji opartej na strukturze przedwjennego Harcerstwa Polskiego na tym terenie. Od 1941r1941 r. organizował szkolenia wojskowe mężczyzn w Wilnie i na Litwie Kowieńskiej oraz ucieczki i wykup Polakow z obozu koncentracyjnego w [[Prowieniszki|Prowieniszkach]]. Atywną działalnością instruktorską i organizatorską położył fundamenty pod przyszłą rozbudowę [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] okręgu samodzielnego Wilno i podokręgu Litwa Kowieńska.

Poszukiwany przez litewską "[[Sauguma|Saugumę]]" i gestapo został aresztowany na przełomie stycznia i lutego 1942r1942 r. na dworcu w Wilnie. Po ciężkich torturach w więzieniu na [[Łukiszki|Łukiszkach]] zostal rozstrzelany [[13 czerwca]] [[1942]] r. w [[Ponary|Ponarach]].