Sławków (województwo śląskie): Różnice pomiędzy wersjami

[[Grafika:Sławków4.jpg|thumb|right|Ruiny [[Zamek biskupów krakowskich w Sławkowie|zamku biskupów krakowskich]], druga połowa XIII w.]]

Od [[XV]] w. następuje stopniowy upadku pozycji Sławkowa, związany przede wszystkim z wyczerpywaniem się złóż [[kruszce|kruszców]] a także z trapiącymi miasto [[pożar|pożarami]] i najazdami. W szczególności w [[1455]] r. Sławków stał się ofiarą napadu nieopłaconych zaciężnych wojsko polsko-morawskich, które zniszczyły m.in. zamek i rezydencję biskupów. Jednocześnie rolę lokalnego centrum i miejsca wydobycia [[kruszce|kruszców]] zaczął stopniowo przejmować [[Olkusz]]. Co prawda w [[XVI]] w. nastąpił w Sławkowie powtórny okres rozwoju [[górnictwo|górnictwa]] [[kruszce|kruszców]], jednak nie rozwinęło się już ono na większą skalę, a zniszczenia z czasu [[potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] ostatecznie przypieczętowały upadek miasta. W [[1673]] r. Sławków liczył zaledwie 720 mieszkańców. W [[XVIII]] wieku funkcjonowały w Sławkowie jeszcze prawdopodobnie kopalnie, skoro w [[1758]] r. biskup krakowski [[Andrzej Stanisław Załuski]] ufundował tu [[szpital]] górniczy, stopniowo jednak głównym zajęciem mieszkańców zaczęło się stawać [[rolnictwo]]. Obok niego działały nieliczne manufaktury (płócienna, obrusowa, sukienna i kapeluszy), a w latach [[1785]] – [[1790]] również założona i prowadzona przez [[Hipolit Kownacki|Hipolita Kownackiego]] huta rudy ołowianej. W okresie zwierzchności [[biskupi krakowscy|biskupów krakowskich]] Sławków pozostawał centrum tzw. [[klucz (majątek ziemski)|klucza]] sławkowskiego, letnią rezydencją biskupią oraz siedzibą [[dekanat|dekanatu]] obejmującego pierwotnie 25 [[parafia|parafii]], w tym m.in. w [[Olkusz|Olkuszu]], [[Chrzanów|Chrzanowie]], [[Będzin|Będzinie]], [[Siewierz|Siewierzu]], [[Mysłowice|Mysłowicach]] i [[Bytom|Bytomiu]]. W [[1789]] r., gdy na mocy ustawy [[Sejm Czteroletni|Sejmu Czteroletniego]] nastąpiła [[sekularyzacja]] biskupiego [[księstwo siewierskie|księstwa siewierskiego]], przejęto na rzecz [[skarb państwa|skarbu państwa]] dobra [[klucz (majątek ziemski)|klucza]] sławkowskiego. W [[1790]] r. Sławków liczył 1467 mieszkańców. Warto dodać, że w odróżnieniu od niektórych sąsiednich miast (jak np. [[Będzin]] czy [[Olkusz]]), była to ludność wyłącznie [[chrześcijaństwo|chrześcijańska]], gdyż w Sławkowie, jako mieście biskupim, zabronione było osiedlać się [[Żydzi|Żydom]]. Jednakże po [[sekularyzacja|sekularyzacji]] dóbr biskupich liczba żydowskich mieszkańców Sławkowa wzrastała ciągle aż do samego początku [[I wojna światowa|pierwszej wojny światowej]]. W [[1808]] r., Sławków liczył 1612 mieszkańców, w tym 12 [[Żydzi|Żydów]]. Dalszy wzrost liczebny żydowskiej populacji Sławkowa wiąże się ze znalezieniem się miasta w [[strefa osiedlenia|strefie osiedlenia]]. O ile w [[1820]] r. wśród 2003 mieszkańców Sławkowa było 21 [[Żydzi|Żydów]] (1,05%), to pod koniec [[XIX]] w., w [[1897]] r. (według danych rosyjskiego [[spis statystyczny|spisu powszechnego]] z [[23 stycznia]] tego roku), na ogólną liczbę 4226 mieszkańców [[Żydzi|Żydów]] było już 714 (16,9%). W następstwie [[III rozbiór Polski|trzeciego rozbioru Polski]] ([[1795]]) Sławków wszedł w skład [[Zabór austriacki|zaboru austriackiego]], jednak już wkrótce potem, w wyniku [[Wojna polsko-austriacka|wojny polsko-austriackiej]] z [[1809]] r. włączony został do [[Departament (Księstwo Warszawskie)|departamentu]] krakowskiego [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]]. Od [[1815]] r. pozostawał w granicach [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Kongresowego]], gdzie najpierw ([[1816]] – [[1837]]) przynależał administracyjnie do [[Województwo krakowskie (Królestwo Polskie)|województwa krakowskiego]], a od [[1837]], kiedy [[województwo|województwa]] [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Kongresowego]] zastąpione zostały [[gubernia|guberniami]], do [[gubernia krakowska|guberni krakowskiej]] (w [[1841]] r. przemianowanej na [[gubernia kielecka|kielecką]]). W latach [[1845]] – [[1867]] wchodził w skład [[gubernia radomska|guberni radomskiej]] ([[Język rosyjski|ros.]]: ''Радомская губерния''), a po jej podziale w roku [[1867]] r., [[gubernia kielecka|guberni kieleckiej]] ([[Język rosyjski|ros.]]: ''Келецкая губерния''). W [[1869]] roku utracił prawa miejskie, które odzyskał dopiero w [[1958]] roku. [[Grafika:Sławków Ratusz.JPG|thumb|right|Ratusz sławkowski z początku XX w.]] Ważną rolę dla rozwoju Sławkowa miała budowa [[Kolej Iwangorodzko-Dąbrowska|Kolei Iwanogrodzko-Dąbrowskiej]], która na początku [[1885]] r. połączyła go z [[Kielce|Kielcami]] i [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrową Górniczą]].

 

==Gospodarka==