Wersja z 22:52, 25 maj 2008 edytuj Zimbru (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 576 edycji Nie podano opisu zmian ← poprzednia edycja		Wersja z 16:33, 24 cze 2008 edytuj anuluj edycję Siałababamak (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 22 196 edycji m lit. następna edycja →
Linia 5: Rodzinę zazwyczaj dzieli się na dwie podrodziny: [[języki północno-mundajskie\|północno-mundajską]], języki której używane są na płaskowyżu [[Ćhota Nagpur]] w [[stan]]ach [[Jharkhand]], [[Chhattisgarh]], [[Bengal]] i [[Orisa]] oraz [[języki południowo-mundajskie\|południowo-mundajskie]], używane w środku stanu Orisa i wzdłuż granicy tegoż z [[Andhra Pradesh]]. Użytkownicy języków północno-mundajskich, z których najczęściej używanym językiem jest Santali, stanowią dziewięćdziesiąt procent wszystkich użytkowników. Po santali, mundari i ho – pod względem liczby użytkowników – są [[Język korku\|korku]] i [[Język sora\|sora]]. Pozostałe języki mundajskie są używane w małych, odizolowanych społecznościach i są słabo znane. Cechami charakterystycznymi języków mundajskich są trzy [[liczba (językoznawstwo)\|liczby]] (~~pojedyńcza~~pojedyncza, podwójna i mnoga), dwa [[rodzaj gramatyczny\|rodzaje]] (ożywiony i nieożywiony), [[inclusivus\|inkluzywny]] i [[exclusivus\|ekskluzywny]] [[zaimek]] pierwszej osoby oraz używanie zarówno [[zrostek\|zrostków]], jak i [[Czasownik pomocniczy\|czasowników pomocniczych]] do wyrażenia czasu. W mundajskim systemie dźwiękowym, sekwencje [[spółgłoska\|spółgłosek]] są rzadkie, za wyjątkiem środków wyrazu. Oprócz języka korku, gdzie istnieje rozróżnienie między wysokim a niskim [[ton]]em, [[akcent]] jest przewidywalny. == Klasyfikacja ==

Języki mundajskie: Różnice pomiędzy wersjami