Wojna Rzeczypospolitej z Gdańskiem: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: en:Danzig rebellion |
m →Przebieg: drobne merytoryczne |
||
Linia 15:
Szlachta nie była skora do poparcia dążeń królewskich. Było to związane z szlachecką kulturą [[sarmatyzm|sarmacką]], która [[kompromis]] stawiała wyżej nad rozwiązaniami siłowymi. [[Sejm]] obradujący w [[Toruń|Toruniu]] jesienią roku [[1576]] odmówił królowi uchwalenia [[podatek|podatków]] na wojnę, ale wyraził zgodę na zwołanie [[pospolite ruszenie|pospolitego ruszenia]]. Sąd królewski ogłosił [[banicja|banicję]] Gdańska, skutkiem czego [[areszt|aresztowano]] gdańskich [[poseł|posłów]] oraz przystąpiono do [[konfiskata|konfiskaty]] towarów należących do [[obywatel|obywateli]] miejskich. Król Stefan nakazał również skierowanie polskiego [[handel|handlu]] [[Bałtyk|bałtyckiego]] na [[Elbląg]].
W związku z takim obrotem sprawy władze gdańskie zawiązały porozumienie z [[Dania|Danią]], która zobowiązała się do blokady morskiej portu elbląskiego. Przystąpiono również do przygotowań wojennych. Z [[Niemcy|Niemiec]] sprowadzono doświadczonego dowódcę wojskowego [[Jan Winkelbruch|Jana Winkelbrucha]], który stanął na czele armii gdańskiej złożonej z zaciężnej piechoty i jazdy oraz chorągwi [[cech|cechowych]]. W sumie siły gdańskie liczyły 11 tysięcy jednostek [[piechota|piechoty]] i 800 [[jazda|jazdy]]. Wiosną [[1577]] roku Winkelbruch wyszedł na czele [[armia|armii]] z miasta i postanowił zaatakować wojska koronne [[hetman]]a [[Jan Zborowski|Jana Zborowskiego]] stacjonujące pod [[Tczew|Tczewem]].
Następnie wojska Batorego podeszły pod Gdańsk i przystąpiły do oblężenia miasta. [[Oblężenie]] trwało do końca roku [[1577]] i było zupełnie nieefektywne. Armia królewska nie była zdolna stawić czoło nowoczesnym systemom fortyfikacyjnym, nie posiadała wystarczającej liczby [[armata|armat]] i [[żołnierz|żołnierzy]] niezbędnych do skutecznego przeprowadzenia działań oblężniczych. Klęską dla Batorego zakończyła się także próba zdobycia [[Twierdza Wisłoujście|Twierdzy Wisłoujście]], broniącej wstępu do gdańskiego portu. Wojska polskie odnosiły również porażki w wyniku kontrataków mieszczan. W grudniu polski król uległ i przy [[mediacja|mediacji]] niemieckich książąt [[Brandenburgia|Brandenburgii]] i [[Saksonia|Saksonii]] zawarł porozumienie z Gdańskiem.
|