Śmierć na Nilu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Fabuła: korekta wyrazu
→‎Fabuła: jeszcze tylko jedna poprawa literowki
Linia 37:
Podejrzenia skupiają się na kolejnej osobie. Panna Bowers zdradza, że jej pacjentka, stara pani Van Schuyler jest kleptomanką i również miała chrapkę na perły Linnet. Nie wiedziała jednak o zamianie, uprzednio wykonanej przez Tima i wkradła się w nocy do kajuty milionerki, zabierając imitację. Policja podejrzewa, że któreś z nich (Maria Van Schuyler lub Tim) mogło zostać przyłapane przez Linnet i dla uniknięcia konsekwencji popełniło zbrodnię.
 
Na tym jednak nie kończy się lista potencjalnych morderców. Uwagę śledczych zwraca również skrajnie komunistyczne zachowanie młodego Fergussona, który już na początku wyprawy z niechęcią odnosił się do Linnet, jak i całej sfery bogatych. Kolejnych rewelacji dostarcza FenthorpFanthorp - okazuje się, że został on przysłany na rejs tylko i wyłącznie po to, by mieć oko na krewnego Linnet, pana Penningtona, który jak się okazuje jest oszustem. Będąc w poważnych tarapatach finansowych, śmierć Linnet mogła być dla niego błogosławieństwem. Przyciśnięty przez policję Andrew Pennington przyznaje się nawet do pierwszego zamachu na Linnet, dokonanego w egipskiej świątyni. Zaprzecza jednakże, że jest mordercą.
 
Na dodatek okazuje się jeszcze, że spokojny i miły włoski archeolog, signor Richetti jest tak naprawdę seryjnym mordercą, poszukiwanym od dawna przez policję w wielu krajach.